Ποιος ο ρόλος του γονιού στο παιδί με ΔΕΠ-Υ

Ο γονιός έχει καθοριστική σημασία στο παιδί με ΔΕΠ-Υ. Από τη στιγμή της γέννησης ή από τη στιγμή της εμφάνισης της διαταραχής, η συμπεριφορά του γονιού καθορίζει την ποσότητα και ένταση των συμπτωμάτων.

Ο γονιός έχει καθοριστική σημασία στο παιδί με ΔΕΠ-Υ. Από τη στιγμή της γέννησης ή από τη στιγμή της εμφάνισης της διαταραχής, η συμπεριφορά του γονιού καθορίζει την ποσότητα και ένταση των συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα)   εξαρτώνται και από τη μέθοδο ανατροφής και διαχείρισης του παιδιού – αυξάνονται ή μειώνονται από τη συμπεριφορά της μάνας και του πατέρα.

Η έρευνα απέδειξε ότι παρόλο που η ΔΕΠ-Υ είναι νευροαναπτυξιακή διαταραχή, επηρεάζεται από

• την ηλικία διάγνωσης του παιδιού,
• τη διατροφή του παιδιού,
• της απόφαση παρέμβασης,
• τις απαιτήσεις των γονιών,
• τον τρόπο ομιλίας τους,
• την ενημέρωση – ευαισθητοποίηση των γονιών,
• τη θετική γονεϊκή συμπεριφορά και
• τη συνεργασία γονιών με τον εξειδικευμένο στη ΔΕΠ-Υ επιστήμονα.

Η υπομονή είναι το πρώτο στοιχείο που απαιτείται. Η αναμενόμενη αντίδραση του παιδιού, από την ηλικία των 3 ετών, διαφέρει από αυτή που αντιμετωπίζουν οι γονείς με το παιδί αυτό: έχει διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικές ικανότητες. Χρειάζεται συγκεκριμένα όρια στην καθημερινότητα γιατί δυσκολεύεται όταν είναι ελεύθερο να δράσει με δική του πρωτοβουλία.

Ανάλογη είναι η ανάγκη της ρουτίνας. Δεν θέλει να αλλάζει το πρόγραμμά του, δεν μπορεί να υπακούσει εύκολα σε νέους κανόνες. Η αυξημένη παρορμητικότητα και η μειωμένη προσοχή τροποποιούνται μόνο με την καθημερινή επιβράβευση της σωστής συμπεριφοράς.

Πώς πηγαίνει νωρίς για ύπνο το παιδί με ΔΕΠ-Υ;

Πώς τρώει όμορφα;

Πώς μελετά συντομότερα και αποτελεσματικότερα;

Πώς ανατρέφεται το «ατίθασο» παιδί χωρίς εντάσεις;

Πολύπλοκη είναι η απάντηση στα ερωτήματα αυτά. Απαιτείται συγκεκριμένη εκπαίδευση των γονιών και συνεχής ενημέρωση από επιστημονικά βιβλία και ιστοσελίδες, από ημερίδες, από σεμινάρια. Είναι δύσκολο στους γονείς να ακολουθούν συγκεκριμένη στρατηγική συμπεριφοράς αλλά είναι μονόδρομος!

Το παιδί τους είναι πανέξυπνο, ικανότατο αλλά έχει λίγες συγκεκριμένες δυσκολίες. Ας τις διαπιστώσουν οι γονείς νωρίς, με τη βοήθεια του ειδικού και ας συνεργαστούν ώστε να αποκτήσει το παιδί ηρεμία, αυτοπεποίθηση και επικοινωνία μαζί τους.