Μαστορεύει το παιδί; Γίνεται χαμός
Γράφει η ψυχοπαιδαγωγός ΔΕΠ-Υ Μαριάννα Λαγουμίδη
Οργανώνω το εργαστήρι όπως χρειάζεται το χαρισματικό παιδί μου με ΔΕΠ-Υ
Προχθές, συνάντησα τη μαμά-Ελένη στο σχολείο, απογοητευμένη και κλαμένη. Της μίλησα φυσιολογικά σαν να μην είχα παρατηρήσει την άσχημη ψυχική της κατάσταση -άλλωστε, υπήρχαν και άλλοι γονείς ανάμεσά μας.
Σύντομα ήρθε κοντά μου. Ευτυχώς βρήκε το κουράγιο να μιλήσει. Μου είπε δειλά:
– «Μαριάννα, δεν είμαι καλά! Χθες βράδυ, ο ανόητος ο άντρας μου χτύπησε τον Γιωργάκη, ώσπου μάτωσε η μύτη του. Σήμερα το πρωί, μόλις ξυπνήσαμε, έδωσε 3 μεγάλους μπάτσους στο παιδί. Τρόμαξα! Στεναχωρήθηκα! Ούρλιαξα για να σταματήσει! Και όλα αυτά ξέρεις γιατί; Γιατί χθες στο μπαλκόνι, για πρώτη φορά, μαστόρευαν ένα ξύλινο κουτί. Όταν τελείωσαν, το παιδί άφησε στο πάτωμα τα εργαλεία, καρφιά, βίδες και παξιμάδια.
– Και τι έπρεπε να κάνει; Έπρεπε να καταλάβει ότι ήταν δική του υποχρέωση να τοποθετήσει τα πάντα στη σωστή τη θέση τους, στην εργαλειοθήκη. Μόλις δε τα ξαναείδε σήμερα το πρωί, θύμωσε περισσότερο και χτύπησε ξανά το παιδί.
– Μαριάννα, βοήθησέ με παρακαλώ! Εσύ, τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ βοηθάς, ναι;»
Κοίταξα την Ελένη στα μάτια, της ακούμπησα το μπράτσο, της χαμογέλασα και καθίσαμε στο παγκάκι. Της εξήγησα: «Τα αγαπημένα μου παιδάκια με ΔΕΠ-Υ, θέλουν να ασχολούνται με κατασκευές και με χειρονακτικές εργασίες. Κάνουν «θαύματα»! Έχουν καλλιτεχνική, δημιουργική σκέψη και φαντασία! Έτσι λαμβάνουν την αποδοχή και την επιβράβευση από τους άλλους. Η κάθε επιτυχημένη τους κίνηση προάγεται σε κίνητρο για να φτιάξουν ακόμη πιο πολύπλοκη δημιουργία.
Ο Γιωργάκης σου χρειάζεται να διδαχθεί τον τρόπο για να παράγει το καλλιτέχνημα ή για να μαστορέψει. Να θυμάσαι ότι είναι πανέξυπνος και ξεχνιέται συχνά! Χρειάζεται να οργανωθεί – αρχικά, να ακούει πώς ξεκινάει η «εργασία», π.χ. «στην αρχή, συγκεντρώνουμε και οργανώνουμε κοντά μας, όλα τα εργαλεία που θα χρειαστούμε». Μετά, είναι η περίοδος της Δράσης και ελεύθερης δημιουργίας! Όταν τελειώσει «έργο του», θα πρέπει να αποκαταστήσει το χώρο έτσι όπως το βρήκε πριν αρχίσει τη «δουλειά».
Στο παιδί που προσέχει, χρειάζονται 1-2 επαναλήψεις των κανόνων αυτών από τον ενήλικα. Όμως στο δικο σου, στον πανέξυπνο και ξεχασιάρικο Γιωργάκη σου, θα πρέπει να υποδείξεις αρκετά από τα βήματα που ακολουθεί. Και να μην ξεχνάς τα σύντομα διαλείμματα που θα κάνει ώσπου να τελειώνει μια δουλειά.
Θυμάσαι Ελένη μου, πόσα βιβλία διάβασες μόλις έμαθες ότι ο Γιωργάκης έχει ΔΕΠ-Υ; Ο πατέρας του κατάφερε να διαβάσει κάποια από αυτά; Μήπως ο πατέρας του συμβουλεύτηκε κάποιον εξειδικευμένο επιστήμονα σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης; Γιατί είναι μεγάλη χαρά να αναθρέφεις ένα ξύπνιο παιδί μα φέρνει απογοήτευση η κάθε πράξη του όταν δεν είναι αυτή που περιμένει ο γονιός.
Ελένη μου, το βράδυ ελάτε σπίτι όλη η οικογένεια – θα φτιάξω μία πίτσα» είπα με φιλική διάθεση.
Κι Ελένη μού χαμογέλασε κι έφυγε. Σίγουρα έχει τώρα προβληματιστεί. Θα οργανώσει τη ζωή της ώστε να οργανώσει στη συνέχεια τη ζωή του Γιωργάκη.
