Πλέον, πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν μια πιο εξειδικευμένη γνώση για την ΔΕΠ-Υ, και είναι περισσότερο σε επαγρύπνηση για τυχόν συμπτώματα.
Η ΔΕΠ-Υ είναι σύμφωνα με τα ερευνητικά δεδομένα μία από τις πιο συχνές νευρο-αναπτυξιακές διαταραχές που αξιολογείται στα παιδιά.
Τα ατίθασα παιδιά, τα αφηρημένα, τα παιδιά-σβούρες, τα παιδιά που «πετάγονται» συνέχεια, τα απομονωμένα και τα απείθαρχα παιδιά είναι παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχήης ή/και Υπερκινητικότητα, αλλιώς παιδιά με ΔΕΠ-Υ. Στο σχολείο
Πλησιάζουμε στην έναρξη της σχολικής χρονιάς. Πώς θα γίνει η σχολική τάξη πιο φιλική προς το παιδί με ΔΕΠ-Υ; Πρωτεύουσα σημασία έχει η συνεχής εστίαση της προσοχής στο δάσκαλο. Ο δάσκαλος το
Στο Ελληνικό σχολείο έχουμε ανεπαρκή μέσα αξιολόγησης της ΔΕΠ-Υ ή αλλιώς Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα. Και ακόμη περισσότερο, στις ηλικίες πριν το Δημοτικό σχολείο οι παιδαγωγοί-νηπιαγωγοί είναι ελάχιστα ενημερωμένοι και οι
