Ξέρεις εάν ΔΕΠ –Υ και αγάπη για την λογοτεχνία πάνε μαζί;

«Έχω παιδί με Διάσπαση Προσοχής και Υπερκινητικότητα, πώς να το κάνω να αγαπήσει το διάβασμα; Θέλω να μάθει ν’ αναζητά τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά δυστυχώς δεν συγκεντρώνει το μυαλό του στο κείμενο και φυσικά ξεχνάει τι έχει μόλις διαβάσει. Πώς να το χειριστώ;»

Τα παιδιά αυτά, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθούν και να φέρουν εις πέρας μία εργασία με την μία. Το μυαλό τους μπορεί να «πετάξει» μέσα σε δευτερόλεπτα, από τις γραμμές του κειμένου, στο παράθυρο, στο κουδούνι που χτύπησε και στο τι έγινε το πρωί στο σχολείο.
Για να βοηθήσουμε λοιπόν το παιδί, οι φωνές και οι παρατηρήσεις σίγουρα θα πρέπει να σταματήσουν. Ίσα ίσα που με αυτό τον τρόπο του δίνουμε άλλο ένα ερέθισμα για να προκληθεί περαιτέρω αναστάτωση στο μυαλουδάκι του. Καλό επίσης είναι να αποφύγουμε να το αφήσουμε να διαβάσει μόνο του και ό,τι καταλάβει.
Τι είναι όμως αυτό που μπορούμε να κάνουμε;

• Βάζουμε το παιδί να διαβάσει το κείμενο και όχι εμείς, για να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες να πάρει τα μάτια του από αυτό. Aυτό δεν σημαίνει ότι το αφήνουμε μόνο του, αλλά καθόμαστε μαζί του, δείχνοντας υποστηρικτική στάση απέναντί του.
• Με διαφορετικά είδη χρωμάτων, το παροτρύνουμε να σημειώσει λέξεις του κειμένου που δεν γνωρίζει και τα βασικά σημεία κάθε παραγράφου, δημιουργώντας ένα χαρούμενο μοτίβο στην πάλαι ποτέ γκρίζα σελίδα.
• Προσπαθούμε να δραματοποιήσουμε το κείμενο, διαμοιράζοντας ρόλους, ώστε το παιδί να αφοσιωθεί στην εκπλήρωση του στόχου και άρα να παρακολουθήσει τα όσα διαβάζει με προσοχή.
• Επιλέγουμε κείμενα με εικόνες, ώστε όταν κουράζεται, η «ξεκούραση» που να επιλέγει να μην είναι το κοίταγμα στο παράθυρο, αλλά η εξερεύνηση των εικόνων της ιστορίας.

• Την ίδια τακτική μπορούμε να ακολουθήσουμε και στα γλωσσικά μαθήματα. Τα κειμενάκια στα βιβλία της γλώσσας ή του ανθολογίου, μικρά και ευέλικτα καθώς είναι, προσφέρονται για δημιουργική ενασχόλησή μαζί τους. Τα μόνα που χρειάζονται, είναι φαντασία, διάθεση και μερικά χρωματιστά μολύβια.