Μεγαλώνοντας ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ Συμβουλές για γονείς

Όπως είναι ευρέως γνωστό, το οικογενειακό περιβάλλον είναι αυτό που μπορεί να ασκήσει άμεση επιρροή στη συμπεριφορά, όπως και στην ψυχολογική προσαρμογή όλων των μελών μιας οικογένειας.

 

Έρευνες έχουν δείξει, πως η εμφάνιση της ΔΕΠ-Υ συνδέεται, σε διαφορετικούς πάντα βαθμούς, με διαταραχές στη λειτουργία της οικογένειας και του ζευγαριού, με διαταραγμένες σχέσεις γονέων και παιδιών καθώς βέβαια και υψηλά επίπεδα άγχους και ψυχοπαθολογίας των ίδιων των γονέων. Συγκεκριμένα οι αντιδράσεις των μελών του υποσυστήματος που ονομάζουμε οικογένεια, όπως οι θυμοί, οι φωνές και η απόσυρση, «σπρώχνουν» τα άτομα στα όριά τους, δημιουργώντας πολλές φορές χαοτικές καταστάσεις, δύσκολα διαχειρίσημες. Ουσιαστικά υπάρχει μια υπόγεια αλληλεξάρτηση απ’ όλα τα μέλη, με απόρροια κανένα μέλος του οικογενειακού συστήματος να μην μπορεί να τεθεί σε απομόνωση.

 

Στην περίπτωση της οικογένειας, η ισορροπία επιτυγχάνεται μέσα από τη χρήση οικογενειακών «κανόνων», οι οποίοι ίσως να μπορέσουν να επιτύχουν αυτή την ισορροπία που είναι ζωτικής σημασίας για ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ.

 

Ωστόσο οι γονείς θα πρέπει να ‘χουν πάντα στο μυαλό τους πως τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ μπορούν να επιτύχουν και το κάνουν. Είναι εκείνοι που θα πρέπει να επιδιώκουν την έγκαιρη παρέμβαση, η οποία είναι και «το κλειδί» για την μεγιστοποίηση της καλύτερης προσαρμογής για το ίδιο το παιδί. Κάποια βασικά λοιπόν βήματα είναι τα ακόλουθα:

 

• Γίνε ο καλύτερος υπερασπιστής του παιδιού σου. Αντιπροσωπεύστε και προστατεύστε  τα συμφέροντα του παιδιού σας, σε καταστάσεις σχολικές, τόσο σε ακαδημαϊκό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.

 

• Αναζήτησε τη στήριξη για εσένα. Αν το σκεφτεί κανείς βαθύτερα, είναι λυτρωτικό να βοηθούμε και να μην παραμελούμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Επιδιώξτε τη συμμετοχή σε συναντήσεις γονέων προκειμένου  να μοιράζεστε πληροφορίες καθώς και ανησυχίες σας, είναι σίγουρο πως θα δώσετε αλλά και θα λάβετε ψυχολογική στήριξη.

 

• Δημιούργησε δεσμούς με το παιδί . Πείτε στο παιδί σας ότι το αγαπάτε χωρίς όρους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να καταφέρουμε να «ξεκλειδώσουμε» τα συναισθήματά μας. Φροντίστε λοιπόν να γίνει σαφές στο παιδί πως θα ‘στε εκεί και στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα.

 

• Πολλές φορές η ειλικρίνεια σώζει. Όπως ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο, ο έπαινος είναι πολύ βασικός για το παιδί με ΔΕΠ-Υ. Ωστόσο δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να υπάρχει και η παρατήρηση. Πολλοί γονείς φοβούνται αλλά και διστάζουν, αναρωτώμενοι «είναι σωστό που μαλώνω το παιδί μου;» Αυτό που θα πρέπει κάθε γονιός να έχει στο μυαλό του, είναι πως η ειλικρίνεια μπορεί να βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό το παιδί με ΔΕΠ-Υ. Πείτε του με όμορφο τρόπο πότε συμπεριφέρεται άσχημα και εξηγήστε του πώς νιώθετε γι΄ αυτή του τη συμπεριφορά. Ακολούθως εμπλέξτε και εκείνο στην προσπάθεια να προτείνει άλλους πιο αποδεκτούς τρόπους συμπεριφοράς.

 

 

 

Μαρία Γεωργιάδου

Κοινωνική λειτουργός