i-paidiΔΕΠ-ΥΔιαχείρισηΚεντρικήΟικογένεια

Απρόσεκτο Δεπάκι: Τι μπορεί και τι δεν μπορεί να ελέγξει ο γονιός;

Γράφει η εθελόντρια Ελευθερία Δημητροπούλου
Επιστημονική επιμέλεια από τη Μαριάννα Λαγουμίδη,
Πρόεδρος i-paidi,
Ψυχοπαιδαγωγός, ΔΕΠ–Υ LONDON UNIVERSITY, ΕΚΠΑ

 

Τα κυριότερα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ, η παρορμητικότητα και η έλλειψη συγκέντρωσης προκαλούν πολλά προβλήματα στα παιδιά, ειδικά σε όσα είναι μικρότερα. Καθώς δεν μπορούν να ελέγξουν την σκέψη και συνάμα τις αντιδράσεις τους, υπάρχουν περιπτώσεις που θέτουν σε κίνδυνο και τον εαυτό τους και τους φίλους τους.

Ο 10χρονος Γιάννης ενώ τρέχει στο προαύλιο προσπαθώντας να παίξει, δεν προσέχει γύρω του και παρασέρνει τους 7χρονους Βασίλη και Σοφία. Σε άλλο περιστατικό μέσα στην τάξη, έπειτα από παρατήρηση της δασκάλας του για την απουσία συγκέντρωσης του κατά το μάθημα, οι συμμαθητές του Γιάννη τον κοροϊδεύουν. Ο Γιάννης απογοητευμένος από τα καθημερινά προβλήματα που δημιουργεί και επιβαρυμένος από την περιθωριοποίησή του από το περιβάλλον συνομηλίκων, αρχίζει να χτυπάει τους συμμαθητές και να φωνάζει προκαλώντας αναστάτωση στην τάξη.

Όπως είναι φανερό, τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή και Υπερκινητικότητα εκτός από τα πρωτογενή συμπτώματα, αναγκάζονται να υποστούν και άλλα διάφορα σύνοδα προβλήματα. Οι γονείς πασχίζουν να τα προστατέψουν και να δημιουργήσουν τις βάσεις για να μπορούν να διαχειρίζονται καλύτερα τα συμπτώματά τους. Δυστυχώς, δεν μπορούν να ελέγχουν όλες τις αντιδράσεις τους, και να διατηρούν τα όρια στην συμπεριφορά τους, ειδικά όταν τα παιδιά λείπουν από το σπίτι. Για να διευκολυνθούν, μπορούν να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν τις βάσεις για να συνηθίσουν τα παιδιά μόνα τους να ρυθμίζουν την συμπεριφορά τους.

Η επιστημονική οικογένεια του i-paidi προτείνει στους γονείς:

  • Να συζητάνε με άλλους γονείς σε «ομάδες φιλίας» και τα δεπάκια τους να ακολουθήσουν μια εξειδικευμένη παρέμβαση με τους κατάλληλους θεραπευτές. Όσο νωρίτερα, τόσο το καλύτερο. Όταν από μικρή ηλικία δημιουργούνται τα θεμέλια για την διαχείριση της συμπεριφοράς, τότε είναι σίγουρο ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ θα διανύσουν μια πιο ισορροπημένη ζωή.
  • Να βοηθήσουν τα παιδιά από το σπίτι με την θέσπιση κανόνων με όρια σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Όλη η οικογένεια οφείλει να συνεργαστεί στις ανάγκες που έχουν τα δεπάκια. Όταν το παιδί με ΔΕΠ-Υ, δεν υπακούει στους κανόνες, τότε αφού συζητήσουμε τι πήγε στραβά, το βοηθάμε να εστιάσει στην όποια θετική έκβαση. Ας μην ξεχνάμε ότι η ενίσχυση προτρέπει τα παιδιά να επαναλάβουν την σωστή συμπεριφορά και να ξεχάσουν τι πήγε λάθος.
  • Να είναι διαθέσιμοι και ακούν καθημερινά τα προβλήματα των παιδιών τους. Όταν δημιουργούμε τα πλαίσια για υγιή διάλογο με τα παιδιά μας, ακούμε όλες τους τις σκέψεις και έχουμε επίγνωση του τι τους προβληματίζει. Έτσι, σιγά σιγά μπορούμε να συμβουλεύουμε και να τους δείχνουμε τη σωστή κατεύθυνση.
Share this...