Συναισθηματική ένταση με τα αδέρφια στο νήπιο

Γράφει η εθελόντρια Ελευθερία Δημητροπούλου
Επιστημονική Επιμέλεια: Ψυχοπαιδαγωγός, ΔΕΠ-Υ Μαριάννα Λαγουμίδη

Πολλοί γονείς απευθύνονται στο i-paidi.gr ρωτώντας εάν φταίει η ηλικία ή ο χαρακτήρας για τους συνεχείς καυγάδες ανάμεσα στα αδέρφια στις ηλικίες 4-7 ετών.

Αυτό που ελέγχουμε στην αρχή είναι τα στοιχεία από τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα, ΔΕΠ-Υ, που έχει κάποιο νήπιο. Γιατί; Γιατί είναι γνωστό ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ έχουν δυσκολίες στις αδερφικές σχέσεις λόγω των συμπτωμάτων της συγκεκριμένης διαταραχής που δεν διευκολύνει καθόλου τις αντιδράσεις τους. Απουσιάζει η πλαστικότητα στην αντίδραση και η «κοινή οδός» επικοινωνίας χάνεται με τα αδέρφια τους. Αντικαθίσταται με φωνές και  βία  ανάμεσα στα αδέρφια!

Πώς όμως διαχειριζόμαστε τις εντάσεις των παιδιών;

1. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τους λόγους που οδηγούν στους τσακωμούς των αδερφών. Τα συμπτώματα και οι αντιδράσεις που προκαλεί η ΔΕΠ-Υ, είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που χάνεται η επικοινωνία ανάμεσα στα αδέρφια όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Πέρα από αυτό όμως, η ηλικιακή διαφορά ανάμεσα στα παιδιά κάνει τα μεγαλύτερα να ανησυχούν ότι θα χάσουν την φροντίδα του γονέα με αποτέλεσμα την πρόκληση έντασης. Προτιμάμε, να τονίζουμε καθημερινά σε όλα τα παιδιά την αγάπη μας και την σημαντικότητά τους στη ζωή μας, παρά να επιμείνουμε στον λόγο που προκάλεσαν τους καβγάδες και να τα επιπλήττουμε.
2. Επιμένουμε σε συγκεκριμένα και απαράβατα όρια. Όταν δούμε ότι η κατάσταση ξεφεύγει και οι εντάσεις δεν διαχειρίζονται ανάμεσα στα αδέρφια, επιμένουμε σε συγκεκριμένες συνέπειες. Οι κανόνες του σπιτιού, οφείλουν να ξεκαθαρίζονται από την αρχή και να μένουν σε κάθε συνθήκη ανεξαρτήτως αιτίας πρόκλησης.
3. Αναγνωρίζουμε φανερά την διαφορετικότητα κάθε παιδιού και δεν επιμένουμε σε συγκρίσεις. Το πιο σημαντικό για την δημιουργία υγιών προσωπικοτήτων αποτελεί το να έχει το κάθε παιδί το χώρο και το χρόνο του να είναι ο εαυτός του. Επισημαίνουμε πόσο σπουδαίο είναι ο καθένας να έχει τα δικά του πλεονεκτήματα/ μειονεκτήματα και αποφεύγουμε να παίρνουμε και να δίνουμε παράδειγμα από το κάθε παιδί.
4. Εξασφαλίζουμε προσωπικό χρόνο με το κάθε παιδί ξεχωριστά. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δοθεί έμφαση στην διατομική σχέση γονέα- παιδιού. Πέρα από το σύνολο της οικογένειας, είναι βοηθητικό το κάθε παιδί να έχει το δικό του χρόνο με τους γονείς του, να εκφράσει τα συναισθήματά του, να νιώσει ασφάλεια.
5. Οι γονείς που αντιμετωπίζουν προβλήματα και ανησυχίες με τα παιδιά τους σε αυτές τις ηλικίες, οφείλουν να απευθυνθούν στην Συμβουλευτική Γονέων. Ο κατάλληλος σύμβουλος, είναι ο μόνος ειδικός που μπορεί να δώσει τις κατάλληλες συμβουλές ανάλογα με τις ανάγκες κάθε οικογένειας.