“Ποτέ ξανά κλειστό παιδί”

– Μαμά, η Μαρία θα πάει μόνη της να αγοράσει το παγωτό. Εγώ;
– Γιάννη, όποτε παίρνεις το κουκλί μου, εγώ κλαίω. Άστο! Να, πάρε μια μπάλα.

Ή αλλιώς:
– Μαμά, πάμε μαζί για παγωτό;
– Δεν θα παίζω με τα παιδιά. Μόνος μου παίζω καλύτερα.

Τα νήπια, δηλαδή τα 4χρονα παιδιά προσχολικής ηλικίας αρχίζουν να ολοκληρώνονται ως κοινωνικά πλάσματα, ελέγχουν τον εαυτό τους, γνωρίζουν αρκετές λέξεις: μπορούν λοιπόν να εκφράσουν με λόγια τα συναισθήματά τους. Αντί να χτυπήσουν το άλλο παιδί, μαθαίνουν να εξηγούν τι θέλουνε.

Και όχι μόνο. Μαθαίνουν να διαπραγματεύονται. Η ζωή των παιδιών είναι εμπόριο: συνέχεια παζάρι, διεκδίκηση, απαίτηση. Αλίμονο στο παιδάκι που έχει τόσο απογοητευτεί ή δεν έχει καθόλου αυτοπεποίθηση και σπάνια ζητάει κάτι. Αργότερα, θα μεγαλώσει ως παθητικός χαρακτήρας, έρμαιο των φίλων, του συντρόφου, του προϊσταμένου.

Γονείς, σας προτρέπω να διδάξτε το νηπιάκι σας από την ηλικία των 4 ετών, να μιλάνε, να εκφράζει τη σκέψη και το συναίσθημά του. Αν μάθει τώρα να εκφράζει αυτό που νοιώθει, θα χρησιμοποιεί αυτά τα συναισθηματικά εργαλεία σε όλη τη ζωή του.

Για να καταφέρετε λοιπόν να ξεκλειδώστε το παιδί σας, πρέπει:
1. Αναφέρετε και αφηγηθείτε αυτό που θέλετε να διδάξτε στο παιδί σας σαν να είναι εμπειρία ενός άλλου παιδιού.
2. Υιοθετήστε τον κανόνα: “Μπορούμε να βρούμε μία λύση που λειτουργεί για όλους”.
3. Σχολιάστε, συζητήστε, διαπληκτιστείτε, συμφωνείστε μπροστά στο
παιδί σας.

Τα 5χρονα παιδιά χρειάζονται τη βοήθεια των γονιών για να μάθουν την επιτυχή διαπροσωπική συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους.

*Το κείμενο της Μαριάννας Λαγουμίδη, δημοσιεύτηκε στο We24.gr το οποίο και ευχαριστούμε.