ΓΟΝΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ!
Γράφει η Άννα Ματθαίου
Επιστημονική επιμέλεια: Μαριάννα Λαγουμίδη
Πόσες φορές δεν χρειάστηκε να φωνάξετε επειδή ο μικρός σας ταραξίας ήταν άτακτος κι απρόσεκτος;
«Κάθε μεσημέρι ερχόταν χωρίς μπουφάν από το σχολείο ή χωρίς γόμα ή και χωρίς βιβλία ακόμα!»
« Κατάβρεχε με το λάστιχο τα παιδιά στην αυλή και γελούσε – μετά γινόταν κι ο ίδιος μούσκεμα»
«Γράφει με τόση δύναμη πάνω στο χαρτί που σκίζει τα τετράδια!»
«Είναι τόσο αφηρημένη που κάθεται και χαζεύει με τις ώρες το μολύβι της»
« Μέσα σ’ έξι μήνες έχει χάσει δύο φορές τα γυαλιά της μυωπίας του»
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις μαρτυρίες γονιών με παιδιά που έχουν ΔΕΠ-Υ.
Πολλές φορές μάλιστα τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ πιο σοβαρά, ακούστε τι μάς λένε και κάποιοι άλλοι γονείς:
«Κατέβηκα από το αμάξι ν’ αγοράσω κάτι από το περίπτερο. Ο γυιός μου οκτώ ετών πήγε στο μπροστινό κάθισμα ν’ ανοίξει το ραδιόφωνο και πάτησε το χειρόφρενο. Το αυτοκίνητο άρχισε να τσουλάει μπροστά στα μάτια μου…την συνέχεια την καταλαβαίνετε!»
«Ήταν η δεύτερη φορά που πήδηξε από τον φράχτη του εξοχικού σπιτιού μας, από ύψος 2.5μ. κι όπως ήταν φυσικό χτύπησε κι έπαθε διάσειση για δεύτερη φορά! Από το νοσοκομείο μας έστειλαν στο σπίτι κοινωνική λειτουργό για να δουν τις συνθήκες διαβίωσης του παιδιού.»
«Βρισκόμασταν στα γενέθλια μιάς συμμαθήτριας της κόρης μου κι όλα τα παιδιά ήταν χαρούμενα κι ευτυχισμένα. Η τούρτα σερβιρίστηκε και το πάρτυ είχε ξεκινήσει! Η κόρη μου βαρέθηκε όμως και μου ζήτησε να φύγουμε, της είπα ότι θα φεύγαμε σε δέκα λεπτά, αφού θα είχα χαιρετήσει τους γονείς τής φίλης της. Εκείνη όμως δεν μπορούσε να περιμένει, άνοιξε την πόρτα κι έφυγε μόνη της! Ώσπου να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί νόμισα ότι θα σταματούσε η καρδιά μου»
Τι συμβαίνει όμως με τα πανέξυπνα ζωηρά πλασματάκια μας;
Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ χαρακτηρίζονται ώς άτακτα, απρόθυμα ή αδιάφορα αν και μπορεί στην αρχή να είχαν δείξει προθυμία γι’ αυτό που τους λες. Παιδιά επίσης με ριψοκίνδυνη συμπεριφορά λόγω ΔΕΠ-Υ συχνά παθαίνουν ατυχήματα κι αυτό οφείλεται βέβαια στην παρορμητικότητά τους. Τα παιδιά αυτά πρέπει να υποστηρίζονται και να μην περιθωριοπούνται κι αυτό επιτυγχάνεται με την έγκαιρη διάγνωση από τους ειδικούς επιστήμονες, ψυχολόγους, εξειδικευμένους δασκάλους κ.λ.π αλλά και με την εφαρμογή έξυπνων στρατηγικών από τους γονείς. Συμβουλή: μην παραβλέπετε τέτοια δείγματα συμπεριφοράς του παιδιού σας και μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα εάν δεν συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό. Μην ξεχνάτε,ότι η έγκαιρη διάγνωση στα 5 έτη, σώζει. Τα παιδιά είναι οι αυριανοί πολίτες κι επιστήμονες του μέλλοντος: δώστε τους γερές βάσεις συναισθηματικής και πνευματικής ανάπτυξης, με ψύχραιμο σχεδιασμό
