Ο ΔΕ-ΠΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ!!

Δημοσιογραφική επιμέλεια:Άννα Ματθαίου

                                                         Επιστημονική επιμέλεια: Μαριάννα Λαγουμίδη

Τ’ όνομά μου είναι Πάκης, στο σχολείο βέβαια με φώναζαν ΔΕ-ΠΑΚΗ! Όχι βέβαια από την νοσηρότητα της ελλειματικής προσοχής που είχα από μικρός αλλά από το αγγλικό άρθρο «The» που σημαίνει ο ένας! Ήμουν ο μεγάλος ταραξίας της τάξης μου κι αυτό δεν προσπαθούσα πολύ για να το πετύχω. Καθόμουν στο ίδιο θρανίο με την φίλη μου Ντέπη και την Άρια, μία κάμπια που κουβαλούσε μαζί της και την τάιζε φρέσκα φύλλα. Δεν συμφωνούσα καθόλου μ’ αυτό και μία μέρα τα κατάφερα: την απελευθέρωσα στην αυλή του σχολείου. Έκλαιγε πολύ όμως η Ντέπη και την επέστρεψα, όχι τόσο για την ίδια, όσο για την τιμωρία που θάτρωγα από τους δικούς μου, άν και συνηθισμένος…ήθελα να το αποφύγω.

Το καλοκαίρι είχα βουτήξει στη θάλασσα ξεχνώντας το κινητό μου στην τσέπη μου κι επειδή αυτό δεν είχε συμβεί πρώτη φορά, η τιμωρία μου ήταν να μην έχω κινητό για έξι μήνες, ε και δεν θα το ρίσκαρα!

Ξέρω ότι οι γονείς μου προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για μένα, όμως ξέρετε κάτι; Νομίζω ότι είναι προκατειλλημένοι και σίγουροι ότι τίποτα δεν κάνω σωστά, ότι ξεχνάω εύκολα ότι δεν διαβάζω και ότι πετάγομαι σαν ραπανάκι όπου δεν χρειάζεται. Αυτό μου λένε!

Με κουράζει το διάβασμα, το παραδέχομαι, αλλά εγώ ο ίδιος ζήτησα ενισχυτική διδασκαλία και συμβουλές από ειδικό ψυχολόγο. Νομίζω προσπαθούσαν να μου κρύψουν ότι έχω ΔΕΠ-Υ ίσως από το φόβο της απογοήτευσης που θα μου προξενούσε αυτό.

Όμως εμένα δεν μου προξενούσε κανένα φόβο αυτό, πείσμα μου προξενούσε ν’ αποδείξω στους γονείς μου ότι μπορώ να γίνω καλύτερος. Ναι, χτυπούσα εύκολα από την βιασύνη μου να κάνω πράγματα κι ίσως κινδύνεψε κι η ζωή μου κάποιες φορές, όπως μία φορά που ανέβηκα σ ένα μηχανάκι στα δεκατρία μου χωρίς βέβαια να ξέρω να οδηγώ με αποτέλεσμα να σπάσω και τα δύο μου πόδια.

Όμως ρωτείστε με παρακαλώ για το Kick boxing, εκεί είμαι πρώτος! Δεν μπορώ να εκφραστώ εύκολα και κατανοητά πάντα αλλά στην πληροφορική είμαι ο καλύτερος στην τάξη.

Γιατί δεν τα βλέπουν αυτά οι γονείς μου…;

Ξέρετε κάτι όμως; Χωρίς εκείνους δεν θα μάθαινα πόσο πολύτιμος είμαι και γι’ αυτό θα προσπαθώ όσο μπορώ να προστατεύω τον εαυτό μου.

Μαμά, μπαμπά, σας αγαπώ!