Πρώτη φορά στο σχολείο: Η Μαριάννα Λαγουμίδη ψυχοπαιδαγωγός, μιλάει στην Α. Ματθαίου

Η Μαριάννα Λαγουμίδη είναι ίσως η αιτία που τα ελληνικά σχολεία άρχισαν ν ασχολούνται με τις μαθησιακές δυσκολίες των παιδιών.Εξειδικευμένη στην Αγγλία για παιδιά με ΔΕΠ-Υ, ελλειμματική προσοχή,ίδρυσε τον οργανισμό i-paidi κι εδώ και μερικά χρόνια έχει αφιερώσει όλο της τον χρόνο γι αυτό τον σκοπό.

Είναι εισηγήτρια ψυχοπαιδαγωγικών σεμιναρίων,διοργανώτρια εκπαιδευτικών δράσεων και συγγραφέας παιδαγωγικών βιβλίων.

 

«Η πρώτη επαφή με τη γνώση γίνεται όταν το παιδί γεννιέται!»

1)κ.Λαγουμίδη είστε ψυχοπαιδαγωγός, εξειδικευμένη στη ΔΕΠ-Υ και πρόεδρος του i-paidi, της οργάνωσης για παιδιά με ΔΕΠ-Υ ( ελλειμματική προσοχή) δώστε μας πρώτα απ όλα μία ιδέα, ποιά είναι η ιδιαιτερότητα αυτών των παιδιών;

Καλώς σας βρήκα κα Ματθαίου.

Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Με τη φαντασία και το συναίσθημα προσπερνούν την προηγούμενη γενιά, δηλαδή εμάς.

Ακόμη περισσότερο, ακόμη πιο δημιουργικά, είναι τα χαρισματικά παιδιά με ΔΕΠ-Υ. Η ΔΕΠ-Υ, η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα χαρίζει γρηγοράδα, ευστροφία, ευαισθησία, τόλμη και διοικητικές ικανότητες.

2) Τι πρέπει να προσέξουμε στα πρωτάκια με ΔΕΠ-Υ ;

Οι τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι σήμερα το 10% των παιδιών γεννιούνται με ΔΕΠ-Υ, άρα 10% από τα πρωτάκια. Άραγε, μπορεί ο γονιός να διακρίνει εάν το παιδί του έχει ΔΕΠ-Υ; Άραγε ο δάσκαλος γνωρίζει τρόπο διαχείρισης αυτού του χαρισματικού παιδιού;

Υπάρχουν δεκάδες χαρακτηριστικά! Τα πιο συνηθισμένα για την ηλικία των 6,5 ετών είναι η δυσκολία να βλέπει στα μάτια το δάσκαλο, η ανωριμότητα σε σύγκριση με τους συνομίληκους,  η αδυναμία να ξαναθυμηθεί και να περιγράψει ό,τι τού συνέβει την προηγούμενη μέρα ή η ικανότητα να προτείνει έξυπνες, καινοτόμες ιδέες.

Πρέπει να φροντίσουμε την οργάνωσή τους και τη μείωση του άγχους. Θα πρέπει μαζί, γονιός και παιδί, να καθαρίσουν το γραφείο, να το αδειάσουν από περασμενα χαρτιά και από παιχνίδια. Μετά, θα βάλουν στον τοίχο κάποια ζωγραφιά καινούρια, για να φανεί η αλλαγή. Τέλος, σε στιγμή ηρεμίας, π.χ. πριν το βραδυνό φαγητό, θα συμφωνήσουν το ημερήσιο πρόγραμμα, (σχολείο, αθλητικά, δραστηριότητες, παιχνίδι, pc, ύπνος), θα καταγράψουν και θα το κολλήσουν σε σημείο ορατό, για να ενημερώνονται καθημερινά, π.χ. στην πόρτα του ψυγείου.

 

3) Τα παιδιά που πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο είναι συνήθως φοβισμένα, πού οφείλεται αυτό κατά τη γνώμη σας;

Κάθε καινούριο προκαλεί άγχος και φόβο. Το ίδιο συμβαίνει στα παιδιά, με το νέο σχολείο, τη μεγάλη τάξη, τους νέους συμμαθητές και ειδικά με το άγχος των γονιών για το παιδί τους που είναι πλέον πρωτάκι.

Οι γονείς οφείλουν να μην αφήσουν εκκρεμμότητες για την τελευταία μέρα (χαρτιά, ρούχα, τσάντα, ενημέρωση προγράμματος), αλλά να οργανωθούν νωρίτερα. Πόσες χαρούμενες κουβέντες μπορούν να κάνουν με το παιδί που σε λίγες μέρες θα πάει στο «μεγάλο σχολείο», με καινούρια δασκάλα, με νέους φίλους, με περισσότερες γνώσεις και με τα διαλείμματα!

Και πόσες κουβέντες θα κάνουν με το παιδί, μόλις συναντηθούν, κάθε μέρα, μετά το σχολείο. Και ας μην ξεχνούν, να μιλάνε σε άμεσους συγγενείς και φίλους, για την αρχή του σχολείου του παιδιού.

4) Η πρώτη επαφή με τη μελέτη καθορίζει την εκπαιδευτική πορεία των λιλιπούτειων μαθητών;

Χαίρομαι για την ερώτηση! Η πρώτη επαφή με τη γνώση γίνεται από τη στιγμή που το παιδί γεννιέται! Καθώς μεγαλώνει το παιδί, οι γονείς και το περιβάλλον του, πρέπει να το οργανώνουν και να το διδάσκουν-παίζοντας, τόσο όσο ενδιαφέρεται να μάθει, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά του. Βέβαια, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι το μωρό, το παιδί, ο νήπιο έχει συγκεκριμένη διάρκεια προσοχής. Άρα η εκπαίδευση των γονιών προηγείται!

Βοήθημα ουσιαστικό είναι το τέταρτό μου βιβλίο «ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΜΑΖΙ» (2019), Εκδ. ΓΡΗΓΟΡΗ. Τα 52 παιχνίδια που περιέχει, χαρίζουν στο γονιό λύσεις για καινοτόμο, δημιουργικό παιχνίδι που ευχαριστιέται το παιδί και συγχρόνως το βοηθά στην οργάνωση. Υπάρχουν παιχνίδια για όλες τις ηλικίες απότο πρώτο έτος του παιδιού!

5)Πώς μπορεί ένας εκπαιδευτικός να αντιληφθεί ότι ο μικρός μαθητής του έχει ΔΕΠ-Υ;

Είναι τόσο πολύπλοκη, γεμάτη «μυστικά»  αυτή η διαταραχή! Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να συγκρίνει και να διακρίνει τα παιδιά με κάποια διαφορετικότητα. Μετά, θα απευθυνθεί σε εξειδικευμένους επιστήμονες για να την αξιολογήσουν.

6)Μπορούν η ομαδικότητα και το παιχνίδι να λειτουργήσουν ευεργετικά για ζωηρά και μη ζωηρά παιδιά; Μπορούν να συμμετέχουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ σε μαθητικές δραστηριότητες εύκολα;

Όπως γνωρίζουμε κυρία Ματθαίου, το παιχνίδι είναι το μέσο ώστε το παιδί να ζει, να μαθαίνει και να διασκεδάζει. Βέβαια, το παιδί με ΔΕΠ-Υ, έχει τις δικές του ικανότητες και ανάγκες.

Στο ετήσιο πρόγραμμα σεμιναρίων του φορέα μας, του i-paidi, θα βρείτε αναλυτική ενημέρωση σχετικά με το ατομικό άθλημα ή τον ατομικό coach που πρέπει να έχει το ΔΕΠάκι μας, μετά  θα συνεχίσει σε δυαδικό και μετά , σιγά-σιγά, θα μπορέσει να μπει σε ομάδα με πολλούς συμπαίκτες.

7)Κατά τη γνώμη σας τα ελληνικά σχολεία μπορούν ν ανταπεξέλθουν σε ειδικές παιδαγωγικές μεθόδους εκπαίδευσης; Είναι μεγάλη η πληθώρα της ανάγκης! Απαιτείται συμπληρωματική εξειδικευμένη ενημέρωση τών εκπαιδευτικών, διά βίου μάθηση και εκσυγχρονισμό των βιβλίων ύλης με θέματα καθημερινότητας.

8) Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που πρέπει να προστατεύσουμε τα μικρά παιδιά τα πρώτα σχολικά χρόνια, τόσο στο σχολικό, όσο και στο οικογενειακό περιβάλλον;

Το άγχος, η συνεχής επαφή με το pc, η ανασφάλεια, η αδιάγνωστη διαταραχή του παιδιού, η έλλειψη φίλων, το πολεμικό κλίμα μεταξύ γονιών ή εκπαιδευτικών, το διαζύγιο, η χειραγώγηση, η λανθασμένη διατροφή, η υπερπροστασία, η έλλειψη επιμόρφωσης ή η επιφανειακή προστασία, είναι κάποιοι από τους κινδύνους των μικρών παιδιών μας.

9)Τι θα πρέπει ν’ αλλάξει στο εκπαιδευτικό σύστημα ή να μετατραπεί για να μπορέσουν οι μικροί μαθητές να λειτουργούν σε ένα υγιές σχολικό περιβάλλον;

Η εκπαίδευση πρέπει να είναι ολιστική, πρέπει να ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία του παιδιού, πρέπει να απευθύνεται σε όλους τους γονείς και σε κάθε εκπαιδευτικό και πρέπει να αντιμετωπίζει κάθε παιδί ως μονάδα και όχι ως μέλος του συνόλου -γιατί δεν μπορούν όλα τα παιδιά να φορούν το ίδιο παπούτσι! Οι εκπαιδευτικοί θα λαμβάνουν τέτοιες και τόσες πληροφορείες ώστε οι ίδιοι να τροποποιούν το πρόγραμμα, ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών. Η χρήση πλατφόρμας αξιολόγησης του κάθε παιδιού, έχει συμπληρωματικό ώφελος.

10)Ποιές είναι οι προτάσεις σας και προς ποιές κατευθύνσεις σε ότι αφορά τα χαρισματικά παιδιά με ΔΕΠ-Υ; 

Η έρευνα απέδειξε ότι είναι δώρο στο παιδί μας, εάν στην ηλικία των 4-6 ετών, το βοηθήσουμε να λιγοστέψουν οι δυσκολίες του λόγω της ΔΕΠ-Υ.

Το πρώτο αναγκαίο στη ζωή του παιδιού είναι η ασφάλεια. Απαιτείται λοιπόν να εκπαιδευτεί ή να εξοικιωθεί με το σχολικό περιβάλλον ώστε να μπορέσει να την εξασφαλίσει για τον εαυτό του.  Οι πολλές επισκέψεις στο σχολείο και οι διάλογοι που θα ακολουθήσουν, βοηθούν το ΔΕΠάκι να αγαπήσει το σχολείο.

Εξειδικευμένοι στη ΔΕΠ-Υ αναπτυξιολόγοι οφείλουν να τροποποιούν την ύλη του σχολείου.

Η ενίσχυση της απόκτησης αυτοπεποίθησης του παιδιού.

Με συγκίνηση δίνω την είδηση για πρώτη φορά, ότι το i-paidi συνεργάζεται με μεγάλο φορέα  ώστε σύντομα να ξεκινήσει η αξιολόγηση των νηπίων με ΔΕΠ-Υ, σε Περιφέρειες τής χώρας μας. 

Τα παιδιά είναι το μέλλον μας…άς μείνουμε εκεί,κάνοντας μαζί τους το επόμενο βήμα στη ζωή και την εκπαίδευση τους! Ευχαριστούμε πολύ την κ.Μαριάννα Λαγουμίδη για τις τόσο σημαντικές πληροφορίες που μας έδωσε

 

πηγή: koitamagazine.gr