Πώς επικοινωνώ με την έφηβη κόρη μου που ζει με-ΔΕΠ-Υ;

Ο διάλογος, η επικοινωνία με την Άννα, την κόρη μου, είναι απαιτητική.

Βασική αιτία είπε ο Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Λυκείου, ότι είναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα, η ΔΕΠ-Υ, με την οποία γεννήθηκε. Η ακριβής διάγνωση και η σωστή θεραπεία στα κορίτσια με ΔΕΠ-Υ είναι σημαντική στα απαιτητικά χρόνια της εφηβείας – προσοχή στις ελλειπείς ή λανθασμένες διαγνώσεις.

Είναι πολύ δύσκολη υπόθεση καθώς  η συμπτωματολογία είναι συνήθως η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτογνωσίας, ο παρορμητισμός και η πολυλαλία. Η ΔΕΠ-Υ, μία από τις πιο συχνές διαταραχές που εμφανίζονται στα παιδιά, παρουσιάζεται με συντριπτική διαφορά στα αγόρια. Τα συμπτώματα των κοριτσιών είναι πιο εσωτερικευμένα. Τα κορίτσια με ΔΕΠ-Υ δεν παρουσιάζονται τόσο υπερκινητικά όσο απρόσεχτα. Επίσης, τα κορίτσια με ΔΕΠ-Υ, παρουσιάζουν συγκλονιστικά μεγαλύτερο ποσοστό άγχους από τα αγόρια με ΔΕΠ-Υ, που επηρεάζει άμεσα την συμπεριφορά τους. Τις περισσότερες φορές αντί να σπάσουν επίτηδες κάτι, αποσύρονται και κλείνονται στο δωμάτιο τους χωρίς να θέλουν να μιλήσουν σε κανέναν. Η πιθανότητα κατάθλιψης αυξάνεται σημαντικά, όταν οι γονείς δεν συνειδητοποιούν με τι έχουν να κάνουν και δεν παρέχουν άμεση βοήθεια. Στην περίοδο της εφηβείας, μάλιστα, η κατάσταση γίνεται πολύ πιο επικίνδυνη. Βλ. https://i-paidi.gr/2022/07/15/charaktiristika-dep-y-se-paidia-kai-efivous/

Πώς μπορώ να επικοινωνήσω, λοιπόν, με την έφηβη κόρη μου που έχει ΔΕΠ-Υ;

1. Διατηρώ πάντα τον τόνο της φωνής μου σε χαμηλό επίπεδο. Ό,τι και να έχει συμβεί με την κόρη μου, προσπαθώ να μην υψώνω τον τόνο της φωνής μου και να υπενθυμίζω το όφελος του ήρεμου διαλόγου. Τα κορίτσια με ΔΕΠ-Υ, επειδή ακριβώς εσωτερικεύουν τα συναισθήματα και τα συμπτώματά τους, νιώθουν μεγαλύτερη ματαίωση και μοναξιά. Όταν «σπάμε» τις γέφυρες επικοινωνίας, φωνάζοντας με επιτακτικό ύφος, τότε χάνει κάθε ελπίδα που μπορεί να είχε για να βασιστεί κάπου και απομονώνεται όλο και περισσότερο. Η ήρεμη, σταθερή φωνή παρέχει ένα πλαίσιο ασφάλειας και συναίσθησης. Η έλλειψη κριτικής και η συμπόνια, αποτελούν τα βασικότερα στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν το έφηβο κορίτσι.
2. Περνάω χρόνο μαζί της. Όσο και αν αρνείται η κόρη μας τις κοινές δραστηριότητες, ο κοινός χρόνος μαζί μας σίγουρα της παρέχει ασφάλεια. Παρακινούμε την κόρη να επιλέξει μια δραστηριότητα να κάνουμε μαζί, πχ ψώνια της εβδομάδας. Περνάμε χρόνο μαζί και επενδύουμε στη σχέση μαζί της. Δεν επιπλήττουμε όταν βλέπουμε την εμφάνιση συμπτωμάτων. Βρισκόμαστε ενθαρρυντικά δίπλα της και εξηγούμε.
3. Απευθυνόμαστε σε ειδικό. Ειδικά στην εφηβεία, στην πιο καθοριστική περίοδο διαμόρφωσης ταυτότητας των παιδιών, και ειδικά όταν υπάρχει μια ΔΕΠ-Υ που δεν μπορεί εύκολα να αναγνωριστεί σε κορίτσια από τον περίγυρο, επιλέγουμε να βοηθήσουμε την κόρη με την παροχή στήριξης και ενεργής συμβουλευτικής από το θεραπευτή, τον εξειδικευμένο στη συγκεκριμένη διαταραχή. Σίγουρα, με το διάλογο στην Ομάδα Αγάπης i-paidi, μαθαίνεις εμπειρικούς τρόπους διαχείρισης.