To stress νικά παρορμητισμό και ΔΕΠ-Υ

 

Συνήθως σκεφτόμαστε τα παιδιά να είναι γεμάτα χαρά και ενέργεια, να τρέχουν και να γελάνε καθώς εξερευνούν τον κόσμο γύρω τους. Αλλά μερικές φορές, το βάρος του κόσμου μπορεί να πέσει στους μικροσκοπικούς ώμους τους, αφήνοντάς τους να αισθάνονται συγκλονισμένα και πιεσμένα. Και όταν το άγχος γίνεται πολύ για να το χειριστούν, μπορεί να εκδηλωθεί ως παρορμητική συμπεριφορά.

Φανταστείτε ένα μικρό αγόρι, ας τον ονομάσουμε Γιάννη, που νιώθει άγχος επειδή έχει ένα τεστ στο σχολείο. Αντί να στρωθεί να διαβάσει, ο Γιάννης αποφασίζει να παίζει βιντεοπαιχνίδια για να σταματήσει να αγχώνεται και να χαλαρώσει. Έτσι όμως χάνει πολύτιμο χρόνο μελέτης. Ή ίσως η μικρή αδερφή του Γιάννη, η Δώρα, νιώθει άγχος επειδή οι φίλοι της τσακώνονται διαρκώς. Για να ανταπεξέλθει, μπορεί να επιτεθεί χτυπώντας τον αδερφό της ή να κάνει εκρήξεις θυμού για άλλους, άσχετους λόγους.

Δεν είναι ασυνήθιστο τα παιδιά να παλεύουν με το άγχος και την παρορμητική συμπεριφορά. Εξάλλου, εξακολουθούν να μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ζωής. Αλλά ως γονείς και φροντιστές, είναι σημαντικό να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν υγιείς μηχανισμούς αντιμετώπισης και να μάθουν πώς να διαχειρίζονται το άγχος τους.

Ένας τρόπος για να το κάνετε αυτό είναι να διδάξετε στα παιδιά τεχνικές χαλάρωσης, όπως βαθιές αναπνοές ή ασκήσεις επίγνωσης. Αυτές οι τεχνικές μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να ηρεμήσουν όταν αισθάνονται καταβεβλημένα, επιτρέποντάς τους να σκέφτονται πιο καθαρά και να παίρνουν καλύτερες αποφάσεις.

Μια άλλη χρήσιμη στρατηγική είναι η ενθάρρυνση της σωματικής δραστηριότητας: ποδήλατο, περπάτημα, αλλά και οργανωμένες δραστηριότητες όπως χορός, μπάσκετ, κλπ. έχουν ευεργετικά αποτελέσματα. Η άσκηση βοηθάει τα παιδιά να απελευθερώσουν την συσσωρευμένη τους ενέργεια και να μειώσουν τα συναισθήματα του στρες και του άγχους. Καθώς το παιδί μαθαίνει να ελέγχει το σώμα του στις αθλητικές δραστηριότητες και να ακολουθεί οδηγίες, μειώνεται σταδιακά και ο παρορμητισμός του.

Τέλος, είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε ένα υποστηρικτικό και στοργικό περιβάλλον για τα παιδιά. Ακούγοντας τις ανησυχίες τους και παρέχοντας έναν ασφαλή χώρο για να εκφραστούν, τα παιδιά θα αισθάνονται πιο άνετα να μοιράζονται τα συναισθήματά τους και να ζητούν βοήθεια όταν τη χρειάζονται.

 

Δρ Λίζα Βάρβογλη

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

Harvard University & Επιστημονική Συνεργάτης Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ