Το παιδί ζει παίζοντας.

Το παιδί ζει παίζοντας γιατί έχει μέγιστη ανάγκη να πειραματιστεί και να δοκιμάσει τις ικανότητές του, τη στιγμή που η φαντασία σου λειτουργεί συγχρόνως με τη ρεαλιστική σκέψη.

Εάν ακολουθήσουμε το παραπάνω πόρισμα των ερευνητών, είναι ευκολότερο να διδάξουμε ή να πληροφορίσουμε το παιδί, μέσα από το παιχνίδι. Ιδιαίτερα για το παιδί με ΔΕΠ-Υ που ο χρόνος εστίασης της προσοχής είναι περιορισμένος, ΜΟΝΟ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ, μόνο με βιωματική μάθηση, δρα και μαθαίνει συγχρόνως.

Την περίοδο αυτή, σε διάρκεια 15 λεπτών, οι γονείς μπορείτε να

• περπατήστε στο πάρκο αλλά και στην εκκλησία με το παιδί , και
• μιλήστε μεταξύ σας αλλά και με τον πωλητή περιοδικών, και
• φτιάξτε κουλουράκια πασχαλινά αλλά και να οργανώστε το ράφι με τα παιχνίδια, και υποδυθείτε τους εβραίους στρατιώτες ή το Χριστό και την Παναγία.

1. Τρόπος παιχνιδιού: Πείτε στο παιδί: «Αυτές τις μέρες, θα παίξουμε το Κάνε Ό,τι Κάνω. Εσύ θα πρέπει να κάνεις ό,τι κάνουν τα χέρια μου ή τα πόδια μου ή τα χείλη ή τα μάτια μου. Να ξεκινήσουμε να παίζουμε;»
   Την πρώτη μέρα, θα περπατήστε. Το παιδί θα σας μιμείτε στην προετοιμασία της βόλτας, στον τρόπο που περπατάτε γρήγορα στο πάρκο αλλά και στο ήρεμο περπάτημα στην εκκλησία.
2. Εμπλουτισμός: Τις επόμενες μέρες, θα «παίξτε με τα άλλα «παιχνίδια».
3. Στόχος: Το παιδί εκπαιδεύεται στον έλεγχο των μυών τού σώματός του, της λεπτής κινητικότητας, στην παρατήρηση του άλλου και στη μίμηση. Το παιχνίδι αυτό απευθύνεται σε παιδιά 2 ετών και άνω. Ξεκινάμε με εύκολες-απλές κινήσεις και σιγά-σιγά γίνονται πιο πολύπλοκες.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ την περιγραφή στα υπόλοιποα μάλη της οικογένειας, όλων όσων κάνατε..όπως ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ.