ΘΕΛΩ ΣΚΥΛΑΚΙ!!!
Γράφει η Άννα Ματθαίου
Επιστημονική επιμέλεια: Μαριάννα Λαγουμίδη
Οι στενές σχέσεις του παιδιού με το σκυλάκι ή το γατάκι που έχουμε σπίτι προκαλεί στο παιδί μία θετικότερη συμπεριφορά μας λένε Αμερικανοί επιστήμονες. Ο λόγος είναι ότι το παιδί εμπιστεύεται το ζωάκι του και το φροντίζει.
Τι θα ήταν η ανθρωπότητα χωρίς τον Μίκυ Μάους, τον Ντόναλντ Ντάκ, τον Πλούτο; Οι παιδικοί μας ήρωες που μας συντρόφευαν παντού. Τα κατοικίδια ζώα υποστηρίζεται από τους επιστήμονες ότι μπορούν να παράσχουν σημαντική μείωση του άγχους στα παιδιά. Η ικανότητα του ζώου να δημιουργεί θετικά συναισθήματα,έχει θεωρηθεί ότι μπορεί να λειτουργήσει χαλαρωτικά στα παιδιά και βεβαίως στα ζωηρά παιδιά με ΔΕΠ- Υ
Η ικανότητα του ζώου να παράσχει κοινωνική στήριξη χωρίς να κρίνει, έχει θεωρηθεί υπεύθυνη από τους επιστήμονες για την συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού που πολλές φορές θεωρεί το ζωάκι του ώς τον καλύτερο φίλο του!
Μία πτυχή λοιπόν της κοινωνικής και συναισθηματικής ανάπτυξης του παιδιού με ΔΕΠ- Υ περιλαμβάνει τους δεσμούς που έχει αναπτύξει το παιδί με το ζωάκι του.
Ειδικότερα η ανάληψη της φροντίδας ενός ζώου βοηθά τα παιδιά να μάθουν να είναι υπεύθυνα κι ενισχύουν το ενδιαφέρον τους για τον φυσικό κόσμο και το περιβάλλον. Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι τα ζώα κρατούν εξέχουσα θέση στα παιχνίδια των παιδιών,τα βιβλία, τις ταινίες και τα τηλεοπτικά προγράμματα. Κι αυτό γιατί από τις μελέτες που έχουν γίνει τα ζώα λειτουργούν ανακουφιστικά στην υγεία, την ευεξία και την ανάπτυξη των παιδιών.
Ειδικότερα, μπορεί να προάγει έναν πιό υγεινό και δραστήριο τρόπο ζωής για ένα υπερκινητικό παιδί με ΔΕΠ- Υ. Αναθέστε του την μερική, αν όχι την ολική, φροντίδα του ζώου. Όπως να το βγάζει μικρές βόλτες στη λιακάδα ή να σας βοηθά στο μπάνιο του, όταν χρειαστεί. Το παιδάκι σας, έτσι κι αλλιώς θα παίξει με το ζωάκι του κι η υπερκινητικότητα του θα εκτονωθεί ή τουλάχιστον θα μετριαστεί! Την επόμενη φορά λοιπόν που το μικρό σας ΔΕΠ- Υ ζητήσει σκυλάκι, ξανασκεφτείτε το κι επισκεφτείτε μία φιλοζωική.
Σκεφτείτε πρακτικά!
Φιλιά πολλά γονείς!
