«Πονάω στην κοιλιά, μαμά»

Γράφει η Ειρήνη Κυριάκου, εκπαιδευτικός,

Εξειδίκευση σε ΔΕΠ-Υ, Μ.Δ.

Κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ παραπονιούνται για ενοχλήσεις στην κοιλιά τους. Αυτό δεν οφείλεται μόνο σε παθολογικούς παράγοντες. Σε αρκετές περιπτώσεις οφείλεται σε ψυχολογικούς.

Το άγχος τής καλής επίδοσης, ο ανταγωνισμός και η έντονη πίεση των μαθημάτων στο σχολείο είναι μερικές από τις αιτίες για τον πόνο στην κοιλιά. Γενικά ο πόνος εντοπίζεται γύρω από τον ομφαλό, αλλά μερικά παιδιά μπορεί να παραπονιούνται για πόνο σε όλη την κοιλιά. Τα επεισόδια πόνου διαρκούν μερικά λεπτά μέχρι και ώρες. Ο πόνος μπορεί να είναι καθημερινός.

Σημαντική ένδειξη είναι ότι ο πόνος δεν ξυπνά το παιδί τη νύκτα και σπάνια διακόπτει το παιχνίδι του. Πολύ τακτικά παραπονούνται για πόνο το πρωί πριν πάνε στο σχολείο ή και κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Σπάνια όμως το κάνουν το Σαββατοκύριακο. Τα κορίτσια προσβάλλονται πιο συχνά από τα ψυχογενή άλγη σε σχέση με τα αγόρια, γιατί είναι ευαίσθητα και φοβούνται πολύ την αποτυχία.

Πώς θα πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζονται από τους σημαντικούς “άλλους”, δηλαδή από τους ενήλικες;

• Αρχικά για να βοηθήσουν ουσιαστικά το παιδί με ΔΕΠ-Υ, να θυμούνται ότι ασχέτως της αιτίας, το παιδί πραγματικά πονά και δεν υποκρίνεται.
• Να προσπαθούν να βρουν μαζί με το παιδί, πρακτικούς τρόπους να το ξεπεράσει. Μπορούν να το βάλουν να ξαπλώσει, τρίβοντας λίγο την κοιλιά του. Επίσης, αν έχει φύγει από το σχολείνα το ηρεμήσουν και να το παροτρύνουν να επιστρέψει.
• Με ήρεμο τόνο φωνής, με τη μαιευτική μέθοδο, να προσπαθήσουν να μάθουν από το παιδί τι είναι εκείνο που το δυσκολεύει τόσο πολύ.
• Να μην δίνουν προσοχή στο παιδί μόνο όταν πονά. Διαφορετικά, μπορεί να το οδηγήσει στο να υπερβάλλει σχετικά με τα συμπτώματα του για περισσότερη σημασία.
• Να τους εμπιστεύεται για να μοιράζεται μαζί τους ό,τι το απασχολεί. Επιπλέον το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι το πιστεύουν όταν λέει ότι πονά.
• Να εμψυχώνουν το παιδί λέγοντας την εμπιστοσύνη που του έχουν, πόσο πολύ το αγαπάνε και πόσο περήφανοι είναι για εκείνο.

Κλείνοντας, η αυτοπεποίθηση είναι πολύ σημαντικό να καλλιεργηθεί αρχικά στο χαρισματικό παιδί με ΔΕΠ-Υ. Αυτό θα επιτευχθεί επισημαίνοντάς του πόσο σημαντικό και μοναδικό είναι για τους ανθρώπους γύρω του.