Ανακοίνωση των Θλιβερών εξελίξεων στα μικρά δεπάκια

Τα  ζωντανά, χαρμόσυνα χρώματα της άνοιξης δεν έφτασαν στην  ελληνική κοινότητα, φέτος. Αντίθετα, ένα πελώριο μαύρο πέπλο κάλυψε τις καρδιές και τα χαμόγελα των περισσότερων από εμάς. Το τρομερό δυστύχημα στα Τέμπη, που θα μείνει χαραγμένο στο μυαλό όλων μας, κάθε χρονιά που θα καλωσορίζουμε την άνοιξη, επέβαλε συλλογικό πένθος στη χώρα μας. Μαμάδες, μπαμπάδες, γιαγιάδες, παππούδες, παιδιά, φοιτητές, όλοι…με ένα αναπάντητο «γιατί» αφημμένο στην άκρη κάθε συνομιλίας.

Μάτια βουρκωμένα, καρδιές τσαλακωμένες, ψυχές κενές.

Αναπάντεχη η πραγματικότητα. Ανυπολόγιστα ψυχικά κόστη. Ποιος βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις για να δικαιολογήσει, να ερμηνεύσει, να φανταστεί το «πώς», το «τι», το «γιατί», το «από τώρα και μετά τι;» Αν σκεφτούμε πόσο δύσκολα διαχειρίσιμη είναι αυτή η πραγματικότητα από τους ενήλικες, τότε μόνο θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε μπροστά σε πόσα ανεξήγητα συναισθήματα έχουν βρεθεί αυτές οι μέρες τα μικρότερα παιδιά.

Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την συγκεκριμένη κρίση;

1. Δεν αποφεύγουμε την πραγματικότητα, αλλά την συζητάμε: Είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό, τα παιδιά να αναρωτιούνται, να έχουν απορίες, να θέλουν να μάθουν. Απαντάμε και εξηγούμε τι έχει συμβεί πραγματικά με απλά λόγια.
2. Αποφεύγουμε την επαφή με τα ΜΜΕ: Ήδη πολλά από τα ακούσματα όσων έχουν γίνει, αρκούν για να μας τραυματίσουν ψυχικά. Απομακρύνουμε τα παιδιά από τον βομβαρδισμό των εξελίξεων και των «βίαιων» εικόνων και ελέγχουμε τι φτάνει σε εκείνα.
3. Αποδεχόμαστε τα συναισθήματά μας: Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε λυπημένοι, θλιμμένοι, αγχωμένοι, αναστατωμένοι και το παραδεχόμαστε στα παιδιά. Ποιος, άλλωστε, μπορεί να κρυφτεί από αυτά; Αγκαλιάζουμε όσα νιώθουμε, εξηγούμε τους λόγους στα παιδιά και προσπαθούμε να διαχειριστούμε την κατάσταση.
4. Μετουσιώνουμε τη θλίψη μας σε μια δραστηριότητα: Μαζί με τα παιδιά επεξεργαζόμαστε τα συναισθήματά μας, επιλέγοντας μια ομαδική δραστηριότητα. Πχ. φυτεύουμε ένα λουλούδι στον κήπο, ζωγραφίζουμε μια ζωγραφιά, φτιάχνουμε ένα κολλάζ με χρώματα.
5. Ζητάμε συμβουλευτική υποστήριξη αν υπάρχει ανάγκη: Καθώς ένα τέτοιο τραγικό συμβάν, επηρεάζει διαφορετικά τον καθένα από εμάς, αν νιώσουμε ότι η διαχείριση του συγκεκριμένου γεγονότος, ξεπερνά τα ψυχικά μας αποθέματα, ζητάμε βοήθεια.

Ας κρατήσουμε ένα λεπτό σιγή.

Η επιστημονική ομάδα του i–paidi, δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράσταση στους οικείους όσων χάθηκαν και εκφράζουμε την αμέριστη θλίψη της. Είμαστε εδώ για να διαχειριστούμε το άγχος σας.