Σ’ αγαπώ μαμά…

Γράφει το παιδί με ΔΕΠ-Υ

«Μαμά, μανούλα, μαμάκα μου γλυκιά…Χρόνια πολλά μαμά! Σε ευχαριστώ που από τότε που με γέννησες με κρατάς σφιχτά στην αγκαλιά σου. Που δεν φεύγεις ποτέ από δίπλα μου όταν σε έχω ανάγκη. Που με υποστηρίζεις και μου λες την αξία μου όταν τίποτα δεν πάει καλά. Που ξέρεις, που καταλαβαίνεις, που ακούς, που δέχεσαι, που περιμένεις. Που δεν θυμώνεις και δεν απογοητεύεσαι όταν δυσκολεύομαι. Που κι αν φωνάξεις, μετά μου δίνεις φιλί γιατί με αγαπάς. Που με δικαιολογείς και μου εξηγείς. Που θυσιάζεις πολλά από εσένα και δίνεις τα διπλάσια σε εμένα. Που με αφήνεις να ξεσπάω σε σένα, να θυμώνω με εσένα, να πληγώνω εσένα, ενώ ξέρω ότι τίποτα από όλα αυτά δεν είναι για εσένα εκείνη την στιγμή.

Μαμά, μανούλα, μαμάκα μου γλυκιά…Σε ευχαριστώ που υπάρχεις! Που είσαι τόσο δυναμική που δεν φοβάσαι να τα βάλεις με κανένα. Που δεν ντρέπεσαι να κλάψεις, και μετά να σηκωθείς! Που κυνηγάς τα όνειρά σου και δεν αφήνεις κανένα να σε εμποδίσει. Σε ευχαριστώ μαμά για όλα όσα μου μαθαίνεις καθημερινά!

Μαμά, μανούλα, μαμάκα μου γλυκιά… Πόσο μ΄αρέσει να επιστρέφεις από τη δουλειά, να σε βλέπω να φροντίζεις τα λουλούδια, να μαγειρεύεις και το σπίτι να γεμίζει μυρωδιές, να βάζεις κραγιόν, να τραγουδάς τα αγαπημένα σου τραγούδια και να μου μαθαίνεις να κάνω τις πιο υπέροχες βουτιές!

Μαμά, μανούλα, μαμάκα μου γλυκιά… Σίγουρα η δικιά σου φωλιά είναι εκείνη που με κρατά γεμάτο χαρά και ξεγνοιασιά…!

Σ΄αγαπώ μαμά!»