ΔΕΠ-ΥΟρισμός

ΔΕΠ-Υ: Εναλλακτική προσέγγιση του ορισμού

Οι ενήλικες και τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα) ή αλλιώς με Διάσπαση Προσοχής και Υπερκινητικότητα δεν έχουν την πολυτέλεια να φιλτράρουν τις πληροφορίες του μυαλού.

Ενώ, ο μέσος εγκέφαλος διαγράφει το 99% από αυτές, προτού γίνουν συνείδηση. Το μυαλό λοιπόν, κρατάει όσα θα του είναι χρήσιμα. Στην περίπτωση ανθρώπου με ΔΕΠ-Υ, κάθε τι που συμβαίνει τριγύρω –ήχος από τον αέρα, τζιτζίκι, ένας άγνωστος άντρας- «καταγράφεται» αμέσως στον πίνακα του μυαλού του με έντονους χαρακτήρες, με κόκκινα γράμματα, όπως ακριβώς καταγράφεται μία σοβαρή μητρική συμβουλή.

Ας δούμε τώρα πρακτικά πώς λειτουργεί το μυαλό αυτών των παιδιών: ο Μάνος, ένα παιδάκι 6 ετών, ζωγραφίζει με έναν φίλο του, το Νίκο. Έχει μπροστά του ένα χαρτί, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους και έναν χάρακα –το ίδιο και ο φίλος του. Αφού σκέφτηκαν τι να φτιάξουν, άρχισαν να εφαρμόζουν το αποτέλεσμα της διανοητικής τους εργασίας, δηλαδή να ζωγραφίζουν το χαρτί. Μετά από 4-λεπτά, ακούγεται το σφύριγμα της χύτρας από την κουζίνα.

Ο Μάνος παρατάει αμέσως τη ζωγραφική και ακούει το σφύριγμα σαν ήχο μουσικής, κάνει χορευτική δραματοποίηση του ήχου, σκουντάει το Νίκο για να χορέψουν παρέα. Τελικά ο Μάνος πήγε παραπέρα για να παίζει με μια μπουλντόζα που βρισκότανε πάνω στο ράφι!

Η καθημερινότητα του Μάνου είναι σαν να περιβάλλεται από συνεχή βροχή εντολών, σχολίων και παροτρύνσεων. Πρέπει να θυμηθεί και να επαναλάβει τι έκανε πριν υπάρξει αυτό το γεγονός με το σφύριγμα. Τις περισσότερες φορές, το ξεχνάει. Όμως εάν εξασκηθεί στην ανάκληση μνήμης, εάν θυμηθεί το χαρτί που ζωγράφιζε με το Νίκο, τις ξυλομπογιές, τη ζωγραφιά του φίλου του, τότε θα κατάφερνε να συνέχιζε αυτό που έκανε –μέχρι να υπάρξει η επόμενη αφορμή διακοπής.

Συγχρόνως, ο Μάνος είναι καλός στις τυχαίες παρατηρήσεις σχετικά με κάτι ασήμαντο που συμβαίνει. Καταφέρνει να εστιάσει σε μικτές λεπτομέρειες.

Τονίζουμε ιδιαίτερα ότι τα παιδιά και οι ενήλικες που δεν έχουν το φίλτρο της αξιολόγησης στις προσλαμβάνουσες πληροφορίες, ούτε την ικανότητα να συνδυάσουν το αρνητικό συμπτώματος μιας συγκεκριμένης πράξης, αγχώνονται, δυσκολεύονται να βρούνε διέξοδο και εκφράζονται με τη συνεχή κίνηση.

Αξιοπρόσεκτη είναι η φθίνουσα απόδοση, όσο πιο πολύ είναι η συμμετοχή σε μη-διαδραστικό έργο με απουσία κίνησης. Για παράδειγμα, η παρακολούθηση ενός μαθήματος ιστορίας είναι αδύνατο να υπάρξει –ειδικά εάν από το δάσκαλο δεν δόθηκε κάποιο όφελος μόλις τελειώσει.

Δεν ακολουθεί η προσοχή του παιδιού τα παραπάνω δεδομένα, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής (κομπιούτερ). Αντίθετα, συμβαίνει η υπερ-εστίαση. Το παιδί με ΔΕΠ-Υ καταφέρνει και συμμετέχει πάρα πολύ ώρα σε παιχνίδι διαδικτυακό –ονομάζεται υπερεστίαση-. Όμως, μετά το τέλος του παιχνιδού αυτού, τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ (Διάσπαση Προσοχής, Υπερκινητικότητα, παρορμητικότητα) γίνονται πολλαπλάσια πιο έντονα.

Θέλω να πιστεύω ότι το άρθρο αυτό σας βοήθησε να κατανοείστε τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ. Παρακαλώ, εάν το βρίσκεται ενδιαφέρον, ενημερώστε και τους φίλους σας να εγγραφούν στο Newsletter στο www.i-paidi.gr, για να μάθουν σχετικά με το θέμα ΔΕΠ-Υ.

Share this...