Μοναχικό παιδί στην αυλή
- 18 Ιανουαρίου, 2016
- 0
[:el]Αρχίσανε πάλι τα σχολεία… ξανασυναντήθηκαν οι φίλοι… μιλάνε, παίζουν, μαλώνουν, γελάνε! Όμως τι θα γίνει με το παιδάκι που μόνο του στέκεται ακόμη στην αυλή του σχολείου; Πρέπει
[:el]Αρχίσανε πάλι τα σχολεία… ξανασυναντήθηκαν οι φίλοι… μιλάνε, παίζουν, μαλώνουν, γελάνε! Όμως τι θα γίνει με το παιδάκι που μόνο του στέκεται ακόμη στην αυλή του σχολείου; Πρέπει
[:el]Αρχίσανε πάλι τα σχολεία… ξανασυναντήθηκαν οι φίλοι… μιλάνε, παίζουν, μαλώνουν, γελάνε! Όμως τι θα γίνει με το παιδάκι που μόνο του στέκεται ακόμη στην αυλή του σχολείου; Πρέπει να βοηθήσει ο δάσκαλος; Μήπως φταίνε οι γονείς του; Μήπως το παιδί απλά γεννήθηκε έτσι;
Ξέρουμε ότι στη φύση του ανθρώπου είναι η ανάγκη για κοινωνική επαφή, για συμμετοχή σε ομάδα. Η κοινωνικοποίηση περνά από διάφορα στάδια και μορφές, ανάλογα με την ψυχολογική, τη σωματική και τη γνωστική ωριμότητα του παιδιού. Ολοκληρώνεται όταν ο άνθρωπος γίνει αξιόλογο μέλος ενός κοινωνικού συνόλου και συγχρόνως έχει αυτοπεποίθηση.
Όμως υπάρχουν μερικά παιδιά που δείχνουν τελείως διαφορετική συμπεριφορά. Κάθονται απομονωμένα, δεν παίρνουν μέρος στο παιχνίδι, έρχονται σε σύγκρουση με τους συμμαθητές τους και δείχνουν ότι είναι ξένα με το μάθημά τους. Δυστυχώς οι μεγάλοι τα βρίζουν για τη συμπεριφορά αυτή με αποτέλεσμα να στενοχωριούνται τα παιδιά έως και να έχουν τάση για κατάθλιψη.
Είναι ανάγκη έγκαιρα να φροντίσουμε να αλλάξουν τρόπο συμπεριφοράς και βέβαια να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Και σίγουρα μπορούμε να το πετύχουμε με πολλούς τρόπους.
Ενδεικτικά αναφέρω:
Ο σκοπός μας είναι να απολαμβάνει το παιδί τη συνύπαρξη με τους άλλους. Κι αν έχουμε απορίες, υπάρχουν σχετικά βιβλία ή ας ζητήσουμε τη γνώμη ενός Συμβούλου Ψυχικής Υγιεινής. Σκοπός μας είναι να μεγαλώσει το παιδί μας ευτυχισμένο και δυνατό!!!
Έτσι μαθαίνουν οι γονείς να είναι γονείς!
*Το κείμενο της Μαριάννας Λαγουμίδη δημοσιεύτηκε στο we24.gr
[:en]Αρχίσανε πάλι τα σχολεία… ξανασυναντήθηκαν οι φίλοι… μιλάνε, παίζουν, μαλώνουν, γελάνε! Όμως τι θα γίνει με το παιδάκι που μόνο του στέκεται ακόμη στην αυλή του σχολείου; Πρέπει να βοηθήσει ο δάσκαλος; Μήπως φταίνε οι γονείς του; Μήπως το παιδί απλά γεννήθηκε έτσι;
Ξέρουμε ότι στη φύση του ανθρώπου είναι η ανάγκη για κοινωνική επαφή, για συμμετοχή σε ομάδα. Ηκοινωνικοποίηση περνά από διάφορα στάδια και μορφές, ανάλογα με την ψυχολογική, τη σωματικήκαι τη γνωστική ωριμότητα του παιδιού. Ολοκληρώνεται όταν ο άνθρωπος γίνει αξιόλογο μέλος ενός κοινωνικού συνόλου και συγχρόνως έχει αυτοπεποίθηση.
Όμως υπάρχουν μερικά παιδιά που δείχνουν τελείως διαφορετική συμπεριφορά. Κάθονται απομονωμένα, δεν παίρνουν μέρος στο παιχνίδι, έρχονται σε σύγκρουση με τους συμμαθητές τους και δείχνουν ότι είναι ξένα με το μάθημά τους. Δυστυχώς οι μεγάλοι τα βρίζουν για τη συμπεριφορά αυτή με αποτέλεσμα να στενοχωριούνται τα παιδιά έως και να έχουν τάση για κατάθλιψη.
Είναι ανάγκη έγκαιρα να φροντίσουμε να αλλάξουν τρόπο συμπεριφοράς και βέβαια να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Και σίγουρα μπορούμε να το πετύχουμε με πολλούς τρόπους.
Ενδεικτικά αναφέρω:
Ο σκοπός μας είναι να απολαμβάνει το παιδί τη συνύπαρξη με τους άλλους. Κι αν έχουμε απορίες, υπάρχουν σχετικά βιβλία ή ας ζητήσουμε τη γνώμη ενός Συμβούλου Ψυχικής Υγιεινής. Σκοπός μας είναι να μεγαλώσει το παιδί μας ευτυχισμένο και δυνατό!!!
Έτσι μαθαίνουν οι γονείς να είναι γονείς!
[:]