Η Διάσπαση Προσοχής μέσα από τα μάτια του παιδιού

Η Διάσπαση Προσοχής ή αλλιώς ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα) είναι μία δυσκολία που την αντιλαμβάνονται όλοι οι ενήλικες – το παιδί κινείται πολύ, δεν θυμάται τα μαθήματα που μελέτησε την προηγούμενη μέρα, δεν έχει αυτοπεποίθηση, κ.α..

Όμως, την ίδια Διάσπαση Προσοχής, την βλέπει διαφορετικά το ίδιο το παιδί. Είναι πολύ διαφορετική η αίσθηση του παιδιού για τον εαυτό του.

Το παιδάκι, από την προσχολική του ηλικία, αποτυγχάνει σε αυτά που προσπαθούν οι συνομήλικοί του. Για παράδειγμα, προσπαθεί να φτιάξει πύργο με τουβλάκια, αλλά κουράζεται εύκολα και τα παρατάει γρήγορα. Αλλά, την ίδια ώρα βλέπει το φιλαράκι του να το προσπαθεί και τελικά να τα καταφέρνει. Τότε όλοι επιβραβεύουν το φίλο του και κανείς δεν λέει κάτι στο μικρό μας παιδάκι. Το αποτέλεσμα είναι να νοιώθει ταπείνωση, απογοήτευση για τον εαυτό του, να νοιώθει ζήλια για το άλλο παιδί και τελικά, να σταματάει να παίζει μαζί με τα άλλα παιδιά.

Ας πειραματιστείτε κάποια μέρα για να ζήστε από πρώτο χέρι πόσο πολύ άγχος νοιώθετε και πόση απογοήτευση αισθάνεστε όποτε το χέρι σας δεν μπορεί να γράψει ό,τι το μυαλό σας «λέει». Προσπαθήστε να ολοκληρώστε μια εύκολη εργασία και συγχρόνως, κάθε 2-λεπτά, ας διακόπτετε, για να βλέπετε έξω από το παράθυρο. Άραγε, θα μπορέσετε να την τελειώσετε; Είναι σίγουρο ότι θα δυσκολευτείτε πολύ και θα αγχωθείτε. Έτσι άσχημα αισθάνεται το παιδί με ΔΕΠ-Υ. Τόσο δύσκολη είναι η ζωή του.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι να προσπαθήσουν οι γονείς του παιδιού να του προσφέρουν πιο εύκολη ζωή. Σήμερα η επιστήμη έχει βρει τον τρόπο διαχείρισης με αποτέλεσμα, των παιδιών με ΔΕΠ-Υ.