[:el]Τη ζήλια του παιδιού τους, την αντιλαμβάνονται πρωταρχικά οι γονείς. Πολλά παιδιά που είναι ζηλιάρικα (για παράδειγμα), δεν αντέχουν να βλέπουν τους γονείς τους να δείχνουν ενδιαφέρον σε άλλο παιδί.

Βέβαια, πιστεύω ότι το παιδί ζηλεύει γιατί δεν έχει πάρει επαρκή προσοχή από τους γονείς του! Ή η αγάπη που του δώσανε ήταν με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που ήθελε! Παρακαλώ, μην πείτε τώρα: “Τι; Εγώ λες ότι δεν προσέχω το παιδί μου; Ανοησίες!”

Ναι κυρίες και κύριοι! Πρέπει να νοιώσει ασφάλεια το παιδί, με τους γονείς του προκειμένου να μη ζηλεύει!

• Αρχικά, ας μοιραστείτε χρόνο και χώρο, μόνο με το ένα παιδί την κάθε φορά! Ανάλογα με την ηλικία, τα παιδιά θέλουν διαφορετικό τρόπο εξωτερίκευσης του ενδιαφέροντος. Και θα πρέπει να είστε οι δυο σας: “Πατέρας-παιδί” ή “μάνα-παιδί”.
• Ας επαινέσετε το παιδί σε ό,τι καλό κάνει. Επαινέστε το κάθε μέρα, τη συγκεκριμένη πράξη που έκανε σωστή – σίγουρα υπάρχει! Και μην συγκρίνετε! Κάθε παιδί έχει τα δικά του προσόντα και ικανότητες.
• Ποτέ μην πείτε ποιο παιδί αγαπάτε περισσότερο – παρόλο που σίγουρα κάποιο αγαπάτε περισσότερο! Είναι ιεροσυλία που το λέω, αλλά συμβαίνει… είναι αλήθεια!

Γονείς, ας σκεφτείτε πολύ το θέμα “Παιδική ζήλια“. Ας μην ενισχύετε το αίσθημα ζήλιας του παιδιού. Είναι ωφέλιμο να ρωτήστε τον ειδικό για τη στρατηγική διαχείρισης της ζήλιας του παιδιού σας!

Μόνο έτσι θα μάθουν οι γονείς να είναι γονείς!

—

*Το κείμενο της Μαριάννας Λαγουμίδη δημοσιεύτηκε στο we24.gr.

[:]