Αγάπη ή τιμωρία είναι η συνέπεια στη ΔΕΠ-Υ

Μαριάννα Λαγουμίδη, PgD,

Ψυχοπαιδαγωγός ΔΕΠ-Υ, Πρόεδρος i-paidi

Το χαρισματικό παιδί με διάσπαση προσοχής (ΔΕΠ-Υ) κινείται συνέχεια, δεν προσέχει και ξεχνιέται συχνά. Αυτό συχνά επηρεάζει τη συμπεριφορά του, με αποτέλεσμα οι γονείς κι οι δάσκαλοί του να απογοητεύονται.

Πώς συμβαίνει αυτό το «δέσιμο» «απροσεξίας» και συμπεριφοράς; Ουσιαστικό ρόλο παίζουν τα άμεσα σχόλιά σας σχετικά με τη συμπεριφορά του: όταν επισημαίνουμε, ενισχύουμε και επιβραβεύουμε ένα παιδί που συμπεριφέρεται όπως θέλουμε. Η ήπια επίπληξη θα γίνεται σπανιότερα, ειδικά όταν υπάρχει κίνδυνος. Ας βοηθήσουμε το παιδί μας να “σταματήσει και να σκεφτεί” ή “να βάλει φρένο πριν απαντήσει”.

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή επειδή είναι «καλωδιωμένα» διαφορετικά από τους συνομηλίκους τους. Ο Robert Myers, PhD , ψυχολόγος με 30ετή πείρα, λέει ότι οι εξετάσεις εγκεφάλου δείχνουν ότι οι εγκέφαλοι των παιδιών με ΔΕΠ-Υ φαίνονται πολύ διαφορετικοί όταν εκτελούν ορισμένες λειτουργίες από αυτές των νευροτυπικών συνομηλίκων τους. Στην πραγματικότητα, μελέτες έχουν δείξει ότι το πάχος του φλοιού των μυαλών τους αυξάνεται με έναν ρυθμό που είναι τρία χρόνια πίσω από τους συνομηλίκους τους. Τι σημαίνει αυτό; Σκέφτονται και συμπεριφέρονται στο ίδιο επίπεδο με τα παιδιά τρία χρόνια που κάνουν οι κατώτεροι – όμως αναμένεται να ανταποκριθούν στις καταστάσεις με κατάλληλο τρόπο ανάλογα με την ηλικία.

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ συχνά ενοχλούνται όταν ακούν και λένε: “ενεργήστε όπως η ηλικία σας” , γιατί δεν είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί. Δυσκολία υπάρχει στην προσπάθεια να ξαναθυμηθούν τις συνέπειες που είχε η ίδια αντίδρασή τους κάποια άλλη προηγούμενη μέρα.

Αντίθετα, τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ πρέπει να ακούνε συχνά το «σε αγαπώ» και ότι «αν προσπαθείς και αποτύχεις, προσπάθησε ξανά – κι αν αποτύχεις, προσπάθησε ξανά και διαφορετικά». Στο τέλος, ο ενήλικας θα πει περιληπτικά και δυνατά τα βήματα που ακολούθησε το παιδί ώστε να τα καταφέρει – το παιδί θα τα επαναλάβει.

Μεγάλη προσοχή χρειάζεται στην αποφυγεί αύξησης του άγχους του παιδιού. Ειδικά τα κορίτσια, συνήθως δεν τολμούν να προσπαθήσουν γιατί φοβούνται ότι δεν θα τα καταφέρουν. Η εισαγωγή του βιβλίου «Έλα να παίξουμε μαζί», από τη Μαριάννα Λαγουμίδη, εκδ ΓΡΗΓΟΡΗ, δίνει καθοριστικής σημασίας οδηγίες στον ενήλικα χρήστη, ώστε να αυξήσει τη θέληση για προσπάθεια του παιδιού.

Γενικά, ας θυμώμαστε για το παιδί με ΔΕΠ-Υ

• να μην ζητάμε, να προσπαθήσει κάτι πολύ ανώτερο από τις δυνατότητές του
• να δίνουμε σημασία στην επιτυχία του κάνοντάς το «εθνική γιορτή»
• να αποσιωπούμε την αποτυχία του
• να ορίζουμε συχνά διαλείμματα
• να δίνουμε έμμεσα, τον τρόπο συμπεριφοράς του
• να το επιβραβεύουμε άμεσα με απλά βραβεία
• να συμμετέχουμε σε αυτό που προσπαθεί να καταφέρει
• να βάζουμε όρια
• να μην αφήνουμε ίχνος συναισθηματικής ανασφάλειας

Και να έχουμε υπομονή. Το παιδί με ΔΕΠ-Υ σίγουρα θα καταφέρει ό,τι προσπαθήσει μόνο εάν είμαστε ενημερωμένοι από εξειδικευμένους επιστήμονες και ακολουθούμε αυτά που συμβουλεύουν. Για περισσότερες λεπτομέρειες, επικοινωνείστε τηλεφωνικά ή με mail, με το δίκτυο i-paidi και συμμετέχετε στις Δράσεις του.