5 πληροφορίες για τα κορίτσια με Διάσπαση Προσοχής
Γράφει η ψυχοπαιδαγωγός Μαριάννα Λαγουμίδη
Νέα έρευνα δείχνει ότι τα περισσότερα κορίτσια με Διάσπαση Προσοχής /ΔΕΠ-Υ έχουν λιγοστή αυτοεκτίμηση, ότι νοιώθουν ντροπή.
Σε πολλές περιπτώσεις, αισθάνονται αμήχανα το κέντρο της προσοχής και δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι χρειάζονται βοήθεια από έναν ξένο. Διστάζουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χωρίς ενθάρρυνση. Απαντούν σε ερωτήσεις λέγοντας “ωραία” και διστάζουν να παίξουν γιατί είναι σίγουρες ότι θα αποτύχουν. Οι διαγνώστες οφείλουμε να συνυπολογίσουμε τις ορμονικές διακυμάνσεις, τις διατροφικές συνήθειες, τη δυναμική της οικογένειας και την ενθάρρυνση που πιθανά απουσιάζει πλήρως.
Μελέτες δείχνουν ότι η τάση τών κοριτσιών με ΔΕΠ-Υ ήταν και είναι να εσωτερικεύουν τα συναισθήματά τους. Αν και γνωρίζουμε ότι η αναλογία αγοριών/κοριτσιών με ΔΕΠ-Υ είναι 3/1, σε μια ολλανδική μελέτη, το 38 % των αγοριών έλαβε συμβουλές σε σύγκριση με το 8% των κοριτσιών. Ωστόσο, οι ακούσιες, μεταγενέστερες διαγνώσεις ADHD αυξάνουν την πολυπλοκότητα της θεραπείας ως αγχωτική και εκφοβιστική.
Η θεραπευτική αγωγή έχει δύο δυνατότητες επιλογής: παρέμβαση συμπεριφοριστική ή φαρμακευτική. Απαραίτητη είναι η σχετική, πλήρης ενημέρωση των γονέων σχετικά με τον τρόπο, τις παρενέργειες και τις εναλλακτικές λύσεις, ώστε να υπάρξει το ποθητό αποτέλεσμα.
Για κάποιους λόγους, τα κορίτσια με ΔΕΠ-Υ κρύβουν την αλήθεια σχετικά με τη δυσκολία λόγω της διαταραχής. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα κορίτσια, από τα παιδικά χρόνια, εξοικειώνονται από τους ενήλικες, στην αποτυχία. Στην εφηβεία λένε ότι αιτία είναι οι ορμόνες. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά μόνο την μία εβδομάδα πριν την περίοδο. Από τα οιστρογόνα εξαρτάται η συμπεριφορά, η λήψη γνώσεων, η ένταση τών συμπτωμάτων της ΔΕΠ-Υ, η σεξουαλικότητα και οι διαπροσωπικές σχέσεις.
- Ευτυχώς στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, αρχίζει πλέον η υποστήριξη της εκπαίδευσης τών γονιών,
- της επιμόρφωσης τών εκπαιδευτικών,
- της εκμάθησης εξειδικευμένων τεχνικών για ΔΕΠ-Υ και όχι απλά νευροτυπικών
- της ολιστικής προσέγγισης του 24ώρου του παιδιού με ΔΕΠ-Υ
- της παρουσίασης παρέμβασης μέσω αθλητισμού ή μουσικής ή δραματοποίησης ή/και συνεχούς επιβράβευσης.
Τα κορίτσια μοιράζονται τις σκέψεις τους, περισσότερο από το σύνηθες. Όμως σιωπούν περισσότερο όπου δεν νιώθουν αποδεκτές. Έχουν φτωχότερες στρατηγικές αντιμετώπισης, και έχουν περισσότερες συννοσηρότητες από τα αγόρια.
Ως αποτέλεσμα, η θεραπεία τους απαιτεί μια διαφορετική προσέγγιση – μια που μπορεί να είναι πιο χρονοβόρα από αυτή για τα αγόρια, αλλά πιο αποδοτική για τα κορίτσια και τους κλινικούς γιατρούς.
Βιβλιογραφία:
Ellen B. Littman, Ph.D., 2017, Understanding Girls with ADHD.
