ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ…(Μέρος 1ο)

Κείμενο: Άννα Ματθαίου

Επιστημονική επιμέλεια: Μαριάννα Λαγουμίδη

Όταν γεννήθηκε ο Νικόλας μου ήταν ένα ξεχωριστό παιδί, πραγματικά χαρισματικό! Μόνο που τα έκανε όλα… ανάποδα! Ακόμα και το γράψιμο του το έκανε με το αριστερό χέρι. Ποτέ δεν ακολουθούσε τη σωστή σειρά του τετραδίου κι έκανε πολλά ορθογραφικά λάθη. Ήταν πάντα απρόσεχτος κι αφηρημενος μα πολύ έξυπνος! 

Ο πατέρας του ήταν γκαρσόνι σ’ ένα μεζεδοπωλείο κι εγώ μία μαμά νοικοκυρά. Ήθελε πάντα ν’ ασχολείται με τις δουλειές μας, με ό,τι έβλεπε δλδ. να ασχολούνται οι γονείς του κι άρχισε να σερβίρει μ’ έναν μικρό δίσκο, μεζεδάκια στο μαγαζί του πατέρα του γι αρχή,  κι αυτό μόλις στην ηλικία των οκτώ ετών. Βεβαίως ο δίσκος ποτέ σχεδόν δεν έφτανε στους πελάτες αφού ο Νικόλας μου η θα σκόνταφτε και θα έσπαγε τα ποτήρια ή θα χάζευε κάπου αλλού.

Η αλήθεια είναι πώς δεν έχει κάποιος ιδιαίτερες απαιτήσεις από ένα παιδί οκτώ ετών που απλώς μιμείται τον μπαμπά η τη μαμά του. Το πρόβλημα ήταν αλλού,  ο Νικόλας δεν άφηνε τίποτα που να μην είχε σπάσει στο σπίτι από την απροσεξία και την αταξία του – οι τιμωρίες έπεφταν βροχή!

Αργότερα βέβαια μιλώντας με ειδικούς συνειδητόποιησα ότι η τιμωρία «της μαμάς» δεν ήταν η κατάλληλη τακτική αντιμετώπισης σ’ ένα παιδί που αντιμετωπίζει πρόβλημα διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ).

Η δασκάλα στο σχολείο ήταν εκείνη που εντόπισε την ιδιαιτερότητα του παιδιού και φρόντισε να μ’ ενημερώσει. Μη γνωρίζοντας όμως για την ΔΕΠ-Υ το μόνο που κάναμε στην αρχή ήταν αυτοσχεδιασμοί αντιμετώπισης του προβλήματος ακολουθώντας μία έξυπνη στρατηγική που ίσως βρείτε ενδιαφέρουσα. Το σημαντικό βέβαια σε όλη την περίοδο ανάπτυξης του χαρισματικου παιδιού σας είναι να έχετε συμμάχους.

Ναι, καλά διαβάσατε! Όλοι είναι χρήσιμοι στην οικογένεια για να ενθαρρύνουν ένα παιδί που δυσκολεύεται ν’ αφομοιώσει σε ικανοποιητικό βαθμό τα μαθήματα του. Επιστράτευσα λοιπόν μία καλή μου φίλη που ο γυιος της ήταν ένας καλός συμμαθητής και φίλος του Νικόλα μου. Είπα φίλος ε; Χμμ…τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ δυσκολεύονται να κρατήσουν τους φίλους τους λόγω της ιδιαίτερης συμπεριφοράς τους. Συνήθως είναι παρορμητικά παιδιά και μαλώνουν εύκολα. Έτσι τουλάχιστον αντιδρούσε το δικό μου ΔΕΠάκι!

Συνεχίζεται.. !