ΔΕΠ-Υ και εναλλακτικός τρόπος εκπαίδευσης
Γράφει η εθελόντρια Ελευθερία Δημητροπούλου
Επιστημονική Επιμέλεια από τη expert στη ΔΕΠ-Υ Μαριάννα Λαγουμίδη
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή και Υπερκινητικότητα, ΔΕΠ-Υ, είναι διαταραχή που επιβάλλει μικρές συγκεκριμένες και κατανοητές εκπαιδευτικές οδηγίες, βλεμματική επαφή, ενίσχυση αυτογνωσίας και αυτοπεποίθησης.
Αποτελεί μία από τις πιο συχνές νευρο-αναπτυξιακές διαταραχές που εμφανίζονται στα παιδιά. Η διάγνωσή της αρχίζει να γίνεται αναγκαία στη νηπιακή είτε πρώιμη σχολική ηλικία, όπου τα παιδιά σε ένα περισσότερο, πλέον, δομημένο περιβάλλον αδυνατούν να ανταπεξέλθουν και να παρουσιάζουν δυσκολίες. Οι εκπαιδευτικοί έχοντας τις κατάλληλες γνώσεις αλλά και οι ίδιοι οι γονείς έχοντας τη θέληση και την υπομονή να ακούσουν, οφείλουν να πάρουν τα ηνία στα χέρια τους.
Πέρα από την οικογένεια και το σπίτι, ο παιδικός σταθμός, το νηπιαγωγείο και το σχολείο αποτελούν τα πιο σημαντικά περιβάλλοντα στα οποία κλίνεται να ανταποκριθεί ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ. Δυστυχώς λόγω των συμπτωμάτων του, της υπερβολικής απόσπασης προσοχής και αδυναμίας συγκέντρωσης αλλά και υπερδραστηριότητας, οι κανόνες ενός τυπικού σχολείου τον «προκαλούν» να γίνει το μαύρο πρόβατο της τάξης. Το ίδιο το σχολικό πλαίσιο έτσι όπως δομείται είναι εκείνο που τις περισσότερες φορές δεν δίνει ένα «χέρι βοήθειας» στα ίδια τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ αλλά αντίθετα, τα δοκιμάζει με τον πιο ακατάλληλο τρόπο. Ως αποτέλεσμα της «έλλειψης» ειδικής μεταχείρισης σε αυτά τα παιδιά, συναισθηματικά προβλήματα και ανάγκες προκύπτουν από πολύ μικρές ηλικίες, τα οποία μελλοντικά τα παγιδεύουν σε ένα φαύλο κύκλο ματαίωσης και προσωπικής ανασφάλειας.
Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε αυτή την κατάσταση;
Το μυστικό για να καταφέρουμε να βοηθήσουμε τα δεπάκια είναι ο εναλλακτικός τρόπος εκπαίδευσης. Επικεντρωνόμαστε στις ουσιαστικές σωματικές και ψυχικές ανάγκες και αποφεύγουμε την τυπική, στείρα διδασκαλία και τις πολλές πληροφορίες. Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ έχουν ανάγκη από ενδυνάμωση, συχνά διαλείμματα, ανάθεση πρωτοβουλιών και άμεση οπτική επαφή με τον δάσκαλο και τον πίνακα χωρίς άλλο παιδί ή έπιπλο να υπάρχει ανάμεσά τους. Οι εκπαιδευτικοί, οφείλουν να εμπλουτίσουν το πρόγραμμά τους ανάλογα και με τις εξατομικευμένες ανάγκες του κάθε μαθητή. Στόχος δεν πρέπει να είναι απλά η ολοκλήρωση της ύλης αλλά η ολόπλευρη συναισθηματική και ψυχική στήριξη των μαθητών με έναν τρόπο που ο καθένας νιώθει ότι οι ανάγκες του βρίσκονται στο επίκεντρο – η μάθημα πλέον αποκτά θετική αλληλεπίδραση μαθητή-εκπαιδευτικού!
Για πρώτη φορά, το πιστοποιημένο δίκτυο i-paidi, μέσα στην «Ομάδα Αγάπης» που οργανώνει φέτος για όλους όσους έχουν ανάγκη να στηρίξουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, οργανώνει επιστημονική, εξειδικευμένη ομάδα για όποιον διδάσκει και έχει ανάγκη βοήθειας και ψυχο-εκπαίδευσής του για να οργανώσει και να επικοινωνήσει με παιδιά με ΔΕΠ-Υ! Όλοι μαζί θα καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα κόσμο πιο εύκολο και κατάλληλο για εκείνα!
Εσύ τι περιμένεις; Ο εναλλακτικός τρόπος εκπαίδευσης είναι σύγχρονος, αποτελεσματικός και με σεβασμό στις ανάγκες παιδιού και ενηλίκων. Δήλωσε συμμετοχή στον πίνακα που ακολουθεί:
