4 λάθος συμπεράσματα για το παιδί με Διάσπαση Προσοχής

Στο Ελληνικό σχολείο έχουμε ανεπαρκή μέσα αξιολόγησης της ΔΕΠ-Υ ή αλλιώς Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα. Και ακόμη περισσότερο, στις ηλικίες πριν το Δημοτικό σχολείο οι παιδαγωγοί-νηπιαγωγοί είναι ελάχιστα ενημερωμένοι και οι γονείς σχεδόν ποτέ δεν δέχονται κάποια πιθανή ανωριμότητα του παιδιού τους.

Και να σκεφτούμε ότι με έρευνα του Harvard (2016), το 55% των παιδιών μεγαλώνουν με τη διαταραχή αυτή. Το πιο σύνηθες παράπονο είναι ότι «ο δάσκαλος δεν προσέχει» ή ότι «ο γονιός δεν ακολουθεί τις συμβουλές παρέμβασης του ειδικού».

Απαιτείται λοιπόν μία ενδελεχής ενημέρωση και αξιολόγηση της ωριμότητας του παιδιού ώστε να διευκρινιστούν οι λόγοι που το δυσκολεύουν στη μάθηση και στη συνεργασία με τα άλλα παιδιά.  Βέβαια, πρέπει να αναλογιστούμε ότι:

• Ίσες πιθανότητες

Κάθε παιδί, ασχέτως της οικονομικής επιφάνειας των γονιών, του χρώματος, το κράτους καταγωγής, έχει τις ίδιες πιθανότητες να γεννηθεί με αυτή τη Διαταραχή.  Είναι γνωστό ότι 6-9% των παιδιών γεννιούνται με ΔΕΠ-Υ.

Όμως, η νοοτροπία της οικογένειας σχετικά με την πειθαρχία, η ενασχόληση των γονιών με το παιδί, ο ανταγωνισμός μεταξύ των αδερφών, επηρεάζουν τα μέγιστα τη συμπεριφορά του παιδιού. Φτάνει λοιπόν στο 55% το ποσοστό των παιδιών που βιώνουν τη ΔΕΠ-Υ ως δευτερεύουσα συνέπεια.

• Οι άριστοι μαθητές δεν έχουν ΔΕΠ-Υ

Επικρατεί η άποψη ότι ο άριστος μαθητής αποκλείεται να έχει ΔΕΠ-Υ.  Η Prof. Judith R. Harrison επεσήμανε ότι «εάν ένα παιδί πηγαίνει στο σχολείο έχοντας τακτική και οργανωμένη την τσάντα του, η οποία είναι δτιαγμένη από τη μητέρα του…. κι εάν η βαθμολογία του είναι υψηλή αλλά με τριπλάσια προσπάθεια από ότι οι συμμαθητές,   αυτά δεν αντικατοπτρίζουν τις ικανότητές του».

• Είναι κορίτσι – ΔΕΝ έχει ΔΕΠ-Υ

Το κορίτσι που δεν είναι υπερκινητικό αλλά είναι απρόσεκτο, με λιγοστή ικανότητα απομνημόνευσης, δεν τελειώνει τη δουλειά της, ίσως να καλύψει τα συμπτώματα αυτά με την ήρεμη συμπεριφορά της και την αρκετά καλή απόδοση στα μαθήματα. Σημαντική είναι και η διαφορά του ποσοστού αγοριών – κοριτσιών με ΔΕΠ-Υ, 3:1.

• Θα μεγαλώσει και θα στρώσει

Καθοριστικά λανθασμένη άποψη από τους γονείς. Από έρευνα του National Center for Learning Disabilities (2014) τα παιδιά 3 και 4 ετών που δέχτηκαν παρέμβαση, στην ηλικία των 7 είχαν ελάχιστες πλέον δυσκολίες. Παρόλα αυτά, 3 στους 4 γονείς, παγκοσμίως, αρνούνται να συμμετέχουν.