Το θυμωμένο παιδί μεγαλώνει με θυμωμένους γονείς

Το παιδί που θυμώνει συχνά, βιώνει δυσκολίες.

Το παιδί που θυμώνει συχνά δεν έχει μάθει τον τρόπο απάντησης σε κάτι «εκνευριστικό».

Το παιδί που θυμώνει συχνά, ζει με γονείς που θυμώνουν συχνά!

Όλοι έχουμε σκεφτεί την παραπάνω αντιστοιχία. Τελευταία, γίνεται πολύς λόγος για το bulling –Σχολικό Εκβιασμό! Συγχρόνως γνωρίζουμε ότι τα παιδιά μας ζούνε σε περιβάλλον ενηλίκων με θυμό για οικονομικά θέματα, με εκνευρισμό, με συνεχείς συγκρίσεις με τον όποιο άλλον, με άγχος για την καθημερινότητα και με συνολική έλλειψη υπομονής και διαλόγου.

Οι οικογένειες με παιδί χαρισματικό-με-ΔΕΠ-Υ, αθροίζουν έναν ακόμη παράγοντα δυσκολίας του: της μειωμένη ικανότητα απομνημόνευσης και εστίασης της προσοχής. Κανείς δεν αντιλαμβάνεται τη δυσκολία τού παιδιού, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, τη μειωμένη απόδοση και τον θυμό με τον εαυτό του και με το περιβάλλον (φίλους, αδέρφια, γονείς, συμμαθητές). Και όχι μόνο! Θυμώνουν όλοι με τις δυσκολίες του ή/και εθελοτυφλούν. Δεν έχουν υπομονή απέναντι στο παιδί τους, και το απορρίπτουν. Ακόμη και σε Ειδικό όταν απευθυνθούν, καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια ώστε να μην είναι αρνητικοί αλλά να παραδεχτούν και να καταλάβουν την ευθύνη τους!

Ποτέ δεν γεννιέται ένα θυμωμένο παιδί! Ούτε γιατί τα μάτια του είναι καφέ, ούτε γιατί είναι κοντό, ούτε γιατί αριστεύει στα μαθηματικά. Τα σχόλια και οι παρατηρήσεις είναι συμπεριφορά των ενηλίκων. Όταν απέτυχε στον αγώνα τρεξίματος 200 μέτρων, η μαμά δεν του μιλούσε στη διαδρομή σχολείο-σπίτι. Ο θυμός της, διδάσκει το παιδί της ότι προτιμάται η απομάκρυνση αντί της συζήτησης σχετικά με την «προσπάθεια» όπως και με την πιθανότητα αποτυχίας σε κάθε προσπάθεια.

Η συχνή επανάληψη δε, της συμπεριφοράς με απόρριψη, οδηγεί σε σκέψεις όπως «δεν αξίζω να με αγαπά», «κάνω συνέχεια λάθη», ή σε προκλητική συμπεριφορά προς ένα μικρότερο παιδί, γιατί φοβάται τον ενήλικα.

Τι χρειάζεται να γίνει; Να αντιληφθεί ο γονιός το λάθος με τον συνεχή θυμό του και απλά να σταματήσει να το κάνει. Ως θεραπευτική συμπεριφορά, θα εντοπίζει τα θετικά του παιδιού του, θα τα τονίζει και θα το ενθαρρύνει: τα τραύματα της ψυχής του παιδιού θα μειωθούν και το παιδί θα έχει θεραπευμένο μυαλό και ψυχή, χωρίς φάρμακα! Ακόμη ένα σημαντικό: ΔΕΝ θα συνοδεύσει το θετικό σχόλιο με το «αλλά…» ή «αν ήσουν…» γιατί θα χαλάσουν όλα, θα ενισχυθεί πάλι η χαμηλή αυτοεκτίμηση και ο θυμός!

Πειραματιστείτε γονείς, με μία εβδομάδα χωρίς θυμό – θα εκπλαγείτε με την αλλαγή της συμπεριφοράς του παιδιού σας!!!