ΑΝ ΜΙΛΟΥΣΕ Η ΔΕΠ-Υ!
Γράφει η δημοσιογράφος: Άννα Ματθαίου
Επιστημονική επιμέλεια η ψυχοπαιδαγωγός:Μαριάννα Λαγουμίδη
Ξεκινώντας να γράφω αυτό το άρθρο είχα στο μυαλό μου την προσωπικότητα ενός πολύ φιλικού μου προσώπου και συνεργάτη, ο οποίος έχει ΔΕΠ-Υ και μία πολύ επιτυχημένη δουλειά! Ο Πάνος είναι επαγγελματίας φωτογράφος και street reporter που σημαίνει μάχιμος δημοσιογράφος. Μπορεί η ΔΕΠ-Υ να στερήσει από έναν ταλαντούχο άνθρωπο, την επιτυχία; Η απάντηση είναι πως όχι, δεν μπορεί!
Όμως η ιστορία ξεκινάει από παλιότερα κι έχει σχέση με την ανατροφή του Πάνου. Στην προσπάθεια μας οι γονείς ν’ αναθρέψουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τα παιδιά μας, κάποιες φορές γινόμαστε καταπιεστικοί. «Για το μόνο πράγμα που ωφελεί να ανησυχείτε για τα παιδιά μας είναι, το εάν είναι ευτυχισμένα», αυτό θα έλεγε η ΔΕΠ-Υ εάν μιλούσε.
«Ένα λάθος ή μία αποτυχία είναι ένας τρόπος να πας παρακάτω κι όχι να απογοητευτείς. Ας θυμάσαι πάντα ότι ένα ευτυχισμένο παιδί με ΔΕΠ-Υ γίνεται ένας τρισευτυχισμένος, δημιουργικός ενήλικας. Αυτή δεν είναι μία μαγική συνταγή επιτυχίας αλλά το αποτέλεσμα μιας υγιούς διαπαιδαγώγησης. Δεν μπορείτε να με καταλάβετε», θα έλεγε η ΔΕΠ-Υ, «όμως μπορείτε να έχετε ενσυναίσθηση και κατανόηση για μένα!
Γνωρίστε με καλύτερα.
Το πιο πιθανό είναι να διατηρήσουμε μία ισορροπία σχέσεων.» Ένα παιδί που εμπιστεύεται τους ενήλικες, θα μιλήσει για τους φόβους και τις αδυναμίες του, θα προσπαθήσει να συνδεθεί μαζί τους κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο!
Ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ δεν είναι προετοιμασμένο γι αυτό που του συμβαίνει. Η δική μας η συνδρομή στην εξέλιξή του είναι να του δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κόσμο ως έργο ζωτικής σημασίας. Καμμία εκπαιδευτική δυνατότητα δεν συγκρίνεται με την συναισθηματική νοημοσύνη. Η ανατροφή των παιδιών είναι βασικά ευθύνη των γονιών.
Ένας επιτυχημένος στη ζωή του ενήλικας είναι αναμφισβήτητα ένας επιβραβευμένος άνθρωπος.
Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, στην αρχή προσπαθούν για το καλύτερο χωρίς να επηρεάζονται από τα λάθη. Σκεφτείτε ότι από μεγάλα λάθη έγιναν σπουδαίες ανακαλύψεις, ε; Μην επιβραβεύετε χωρίς όρια κι αναίτια, όμως πείτε μπράβο στις μικρές επιτυχίες των παιδιών με ΔΕΠ-Υ.
Η ΔΕΠ-Υ πάντα λέει: «δεν με νοιάζει εάν πήρες κακό βαθμό στα μαθηματικά αλλά με νοιάζει αν έβλαψες τον συμμαθητή σου ή τον δάσκαλο στο σχολείο.»
-Αφήστε με να παίξω! λέει η ΔΕΠ-Υ…Δημιουργώ έναν ευτυχισμένο ενήλικα!
