Παιδί με ΔΕΠ-Υ : το άγχος τού γονιού
Γράφει η Μαριάννα Λαγουμίδη,
Ψυχοπαιδαγωγός ΔΕΠ-Υ, Πρόεδρος i-paidi
Οι γονείς τού παιδιού με Διάσπαση Προσοχής, με Παρορμητικότητα ή/και με Υπερκινητικότητα, είναι «Υπεργονείς»: φροντίζουν την οικογένεια, δουλεύουν για να έχουν έσοδα, μελετούν, τροποποιούν τη συμπεριφορά τους προς όλους σε σχέση με τη συγκεκριμένη εξατομικευμένη αντίδραση που χρειάζεται το χαρισματικό παιδί τους με ΔΕΠ-Υ.
Στην ηλικία των 3,5 ετών, ο Τόνυ έτρωγε συνέχεια και κοιμόταν τα μεσάνυχτα. Μετά από 5 μέρες στον Παιδικό Σταθμό, η Παιδαγωγός τηλεφώνησε στους γονείς γιατί το παιδί δεν καθότανε στην καρέκλα για να φάει, δεν συμμετείχε σε ομαδικό παιχνίδι, ούτε μιλούσε με τα άλλα παιδιά. Πρότεινα να τον κρατήσουν ακόμη μια χρονιά στο σπίτι. Οι γονείς του έκλεγαν γιατί θεώρησαν ότι έκαναν λάθη στη διαπαιδαγώγηση.
Η Μαίρη, κοριτσάκι ανεπτυγμένο με διδάκτορα μηχανικό πατέρα και φιλόλογο μάνα, έπαιζε συνέχεια παζλ, στο σπίτι, στο Νηπιαγωγείο, στο Δημοτικό και στο πάρκο. Η μάνα πήγαινε βόλτες με το παιδί για να την ευχαριστησει. Ο πατέρας την αγρίευε «για να ωριμάσει». Οι γονείς είχαν καθημερινούς καβγάδες ρίχνοντας ο ένας το φταίξιμο στον άλλο. Μόνο όταν η μαμά ζήτησε τη βοήθεια από κάποια εξειδικευμένη ψυχοπαιδαγωγό, τότε η Μαίρη άρχισε ποδήλατο και ήπιε πορτοκαλάδα με μια συμμαθητρια.
Οι μαμάδες κι οι μπαμπάδες κάθε παιδιού με ΔΕΠ-Υ δεν ξέρουν πού να ρίξουν την ευθύνη για τη δυσκολία του παιδιού τους! Ευχαριστιούνται να το βλέπουν να εξερευνά, να φτιάχνει νέες λέξεις και να μιμείται διάφορους ήχους. Όμως τα γνωστικά λάθη που κάνει, η συναισθηματική ανωριμότητα που παρουσιάζει και η αντικοινωνική συμπεριφορά, απογοητεύουν τους γονείς. Με τη σειρά τους τα παιδιά, επηρεάζονται αρνητικά γιατί όπως το Journal of Family Psychology δημοσίευσε τον Ιούνιο του 2019, η συμπεριφορά του παιδιού επηρεάζεται περισσότερο από τους γονείς, όταν αυτό έχει γεννηθεί με ΔΕΠ-Υ.
Αυτά τα εμπόδια προσθέτονται συνήθως στις προκλήσεις που ήδη προκαλεί η ΔΕΠ-Υ στους γονείς: Ένας υψηλότερος από το συνηθισμένο κίνδυνο διαζυγίου, αυξημένα επίπεδα άγχους και μειωμένη αίσθηση της δικής τους ικανότητας στην καλή ανατροφή του παιδιού τους ( Inside the Brain: A Journey Through Time ).
Υπάρχει έντονη ανάγκη
• να εξεταστεί η δυναμική όλης της οικογένειας κατά τη θεραπεία ενός παιδιού με ΔΕΠ-Υ
• να ενημερωθούν διεξοδικά οι γονείς για τη συμπεριφορά τους
• το παιδί να λάβει συμπεριφοριστική παρέμβαση 2-3 φορές την εβδομάδα
• να υποστηριχθούν ολιστικά οι γονείς, καθώς οι έρευνες έδειξαν ότι οι γονείς αυτών των παιδιών, παραιτούνται πιο γρήγορα.
Η μαμά τού Τόνυ, είπε: «Όταν έβλεπα ένα παιδί να τρέχει σαν σβούρα στο εστιατόριο, σκεφτόμουν:«Γιατί δεν μπορούν οι γονείς τους να τους ελέγξουν;» «Τώρα, έχω ένα παιδί που κάνει το ίδιο- συνειδητοποίησα ότι υπάρχει ένας λόγος ! Αυτό με έκανε έναν πολύ πιο ευαίσθητο άνθρωπο.»
Ας θυμώμαστε ότι πολλές έρευνες απέδειξαν ότι η ψυχική υγεία της μαμάς είναι πολύ, πολύ ισχυρός προγνωστικός παράγοντας για το στυλ τής ανατροφής τού παιδιού.
