ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ, ΜΑΘΗΤΗΣ ΜΕ ΔΕΠΥ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

[:el]Γράφει ο: Γιάννης Τρυφιάτης, Εκπαιδευτικός.

Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚHΣ ΠΡΟΣΟΧΉΣ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚOΤΗΤΑ (ΔΕΠΥ), γνωστή και ως υπερκινητικό σύνδρομο, είναι μία διαταραχή της παιδικής ηλικίας. Το ποσοστό εμφάνισης της ΔΕΠΥ κυμαίνεται από 3-15%, με αναλογία 3:1, αγόρια και κορίτσια. Φαίνεται λοιπόν ότι σε κάθε σχολική τάξη υπάρχουν τουλάχιστον ένα με δύο παιδιά με ΔΕΠΥ, τα οποία στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα συνήθως παραμένουν «αχαρτογράφητα» και δεν λαμβάνουν την υποστήριξη που πραγματικά χρειάζονται. Μια αδιάγνωστη ΔΕΠΥ επηρεάζει ολόκληρες οικογένειες, σχολικές τάξεις, εκπαιδευτικούς και πάνω απ’ όλα το ίδιο το παιδί.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ. ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ, ΝΑ ΝΤΙΛΗΦΘΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΘΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΜΕ ΔΕΠΥ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΟΥ;
Σύμφωνα με το DSM ΙV (Αmerican Psychiatric Association, 2013), το οποίο είναι το επίσημο εγχειρίδιο νοσολογικής ταξινόμησης στη Β. Αμερική, ορίζονται δυο ομάδες κριτηρίων: η απροσεξία και η υπερκινητικότητα-παρορμητικότητα.
Σήμερα θα σας ασχοληθούμε με κάποια από τα κριτήρια «της μαθητικής απροσεξίας» κατά τη διάρκεια της διδακτικής ώρας:

ΑΠΡΟΣΕΞIΑ
• Συχνά δεν αποπερατώνει τις οδηγίες που του έχουν δοθεί και γενικά δεν τελειώνει κάτι που έχει αρχίσει.
• Συχνά χάνει αντικείμενα απαραίτητα για συγκεκριμένες δραστηριότητες (βιβλία, τετράδια, κασετίνα, φυλλάδια, παιγνίδια).
• Αποτυγχάνει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες ή κάνει λάθη λόγω απροσεξίας στη δουλειά του.
• Συχνά μοιάζει σαν να μην ακούει.
• Συχνά δυσκολεύεται στην οργάνωση δραστηριοτήτων.
• Συχνά αποφεύγει, αντιπαθεί ή είναι διστακτικός να ασχοληθεί με δραστηριότητες που απαιτούν
παρατεταμένη συγκέντρωση.
• Διασπάται εύκολα από εξωτερικά ερεθίσματα.
• Συχνά ξεχνιέται κατά τις καθημερινές του δραστηριότητες.

ΠΗΓΕΣ: American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed.). Washington, D.C.:
Author http://blogs.sch.gr/kkiourtsis

*Ο Γιάννης Τρυφιάτης είναι εκπαιδευτικός σε ιδιωτικό σχολείο και υπ. Διδάκτορας στη Φιλοσοφική Σχολή με θέμα «Οι Νέες Τεχνολογίες στην Εκπαίδευση». Το συγγραφικό του έργο αποτελείται από δημοσιεύσεις σε ερευνητικά περιοδικά, επιστημονικά βιβλία και πρακτικά διεθνών και εγχώριων συνεδρίων. Οι σπουδές του περιλαμβάνουν: Πτυχίο (Β.Α.) στα Παιδαγωγικά, Πανεπιστήμιο Κρήτης (1996), Πτυχίο (B.A) στην Παιδαγωγική και την Ψυχολογία, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (2000), Πτυχίο (M.B.A.) στις Σύγχρονες Τεχνολογίες, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (2006).[:]