Διατροφή: λύση στη Διάσπαση

Η μεγάλη ποσότητα πρωτεϊνης, η μικρή ποσότητα ζάχαρης, η καθόλου ποσότητα χρωστικών και άλλων τεχνιτών υλικών βοηθούν τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ να είναι ελεγχόμενα.

Η ΔΕΠ-Υ ή Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα, βρίσκεται στα αφηρημένα, στα παρορμητικά, στα παιδιά που «πετάγονται» ή/και σε όσα τρέχουν σαν σβούρα! Ξεκινάει από τη γέννηση και διαρκεί σε όλη τη ζωή. Ο Sandy Newmark, M.D,(2011) Νευροαναπτυξιολόγος, Δ.ντής στο Osher Center, ερεύνησε και ανακοίνωσε τη διαχείριση παιδιών με ΔΕΠ-Υ χωρίς φάρμακα! Χιλιάδες παιδιά συμμετείχαν, στα οποία τα «δύσκολα» συμπτώματα μειώθηκαν ή και εξαφανίστηκαν από τη συμπεριφορά τους.

Πολλοί γονείς θέλουν να ακολουθήσουν αυτό τον τρόπο παρέμβασης : μέσω διατροφής, εξατομικευμένων συνεδριών. Απαιτείται ετήσιος έλεγχος.

Εμείς λοιπόν δίνουμε τώρα το πλάνο διατροφής για παιδιά και ενήλικες με ΔΕΠ-Υ.

Ιχθυέλειο

Το ω-3 μειώνει άμεσα τα συμπτώματα συμπεριφοράς της ΔΕΠ-Υ. Επιβάλλεται λοιπόν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ να τρώνε ω-3 λιπαρά, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα. Το σώμα δεν τα παράγει. Άρα μόνο από την τροφή τα λαμβάνει.

Έρευνες στη Σουηδία (Johnson, M et al, 2009) έδειξαν ότι το 25% των συμπτωμάτων μειώθηκαν μετά από χρήση ω-3 για 3 μήνες και 50% των συμπτωμάτων μειώθηκαν μετά από τη χρήση ω-3 για 6 μήνες. Η ιδανική δόση που προτείνουν είναι 700-1000 mg την ημέρα από συμπληρώματα διατροφής ή 1-γεύμα με μπακαλιάρο, όσπρια, μπρόκολο, ξηρούς καρπούς ή συνεχή χρήση ελαιόλαδου.

Σάκχαρα versus πρωτεϊνης

Τα φαγητά τα πλούσια στην πρωτεϊνη, μειώνουν τα συμπτώματα τής διάσπασης προσοχής.

Η πρωτεϊνη στο πρωινό (ασπράδι αυγού, κοτόπουλο, βρώμη, γιαούρτι) βοηθά στη δημιουργία νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο και ρυθμίζει την ποσότητα του σακχάρου στο αίμα υπεύθυνου για την υπερκινητικότητα. Ενισχύεται πολλαπλά ο ρόλος της, όταν συνοδεύεται με άμυλο, προτιμάται δε μαύρο ψωμί ή μακαρόνια.

Αντίθετα, πρωινό με χυμό, βάφλα με σιρόπι και μία τάρτα προκαλεί ΣΟΚ σακχάρου στον οργανισμό, άρα έντονα συμπτώματα διάσπασης! Το ίδιο αποτέλεσμα υπάρχει εάν φάει το παιδί χαμηλή ποσότητα πρωτεϊνης το μεσημέρι.

Σίδηρο

Σημαντικότατος ο ρόλος του σιδήρου στη διατροφή του παιδιού με ΔΕΠ-Υ. Παρόλο που αποφεύγει τροφές με σίδηρο, έρευνα του 2004 έδειξε ότι τα φυσιολογικά επίπεδα φεριτίνης δίνουν λιγότερα συμπτώματα ΔΕΠ-Υ (Konofal, Eric,2004). Σίδηρο παίρνει από τις φακές, τη γαλοπούλα και τα φασολάκια.

Ψευδάργυρος και Μαγνήσιο.

Τα δύο αυτά στοιχεία πρέπει να βρίσκονται ανάμεσα σε συγκεκριμένα όρια, ώστε να συμβάλλουν θετικά στη δημιουργία νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου , υπεύθυνους για την αύξηση της προσοχής. Συνήθως τα παιδιά τρώνε λιγοστή ποσότητα οσπρίων και ολόκληρων σιτηρών, και αυτό έει αποτέλεσμα προβληματικό.

Αποστροφή από χημικές τροφές

Ακόμη και τα παιδιά χωρίς υπερκινητικότητα δείξανε τέτοια συμπεριφορά, μετά από γεύμα με επεξεργασμένα τυριά, με χρωματιστές καραμέλες και με διογκωτικά υλικά.

Επειδή εκτενής έλεγχος δεν μπορεί να γίνει, ας προτιμείστε φρέσκα προϊόντα.

Βότανα

Πολλές είναι οι έρευνες για το άγχος, το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο! Η μείωση του άγχους επιτυγχάνεται με συγκεκριμένος τρόπους που ο ψυχοπαιδαγωγός θα προτείνει αλλά και με διάφορα βότανα, όπως βαλεριάνα με λεμόνι ή τίλιο.

Συνολικό συμπέρασμα

Το 78% των παιδιών που ακολούθησαν συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής 5 εβδομάδων, είχαν πρόοδο στα συμπτώματα. Οι πιο συνηθισμένοι ένοχοι είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα, το σιτάρι και η σόγια.

Ας γνωρίζετε ότι πολλά παιδιά επηρεάζονται από ένα είδος τροφής. Δεν υπάρχει ανάλογη ιατρική εξέταση. Μόνο ο γονιός το παρατηρεί, με παρατήρηση και έλεγχο: ανά δύο εβδομάδες, θα αφαιρεί πλήρως ένα υλικό από τη διατροφή του παιδιού. Μετά, θα το προσθέτει και θα αφαιρέσει κάτι άλλο.

Βιβλιογραφία

¹ Johnson, M., S. Ostlund, G. Fransson, B. Kadesjo, and C. Gillberg. “Omega-3/Omega-6 Fatty Acids for Attention Deficit Hyperactivity Disorder: A Randomized Placebo-Controlled Trial in Children and Adolescents.” Journal of Attention Disorders, vol. 12, no. 5, 2009, pp. 394-401.
² Konofal, Eric, Michel Lecendreux, Isabelle Arnulf, and Marie-Christine Mouren. “Iron Deficiency in Children With Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder.” Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine, vol. 158, no. 12, 2004, pp. 1113.