Τρόποι Διαχείρισης Παιδιών με ΔΕΠ-Υ στο σπίτι

 

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα αποτελεί την πιο συχνή νευροαναπτυξιακή διαταραχή στις παιδικές ηλικίες. Όταν σιγά σιγά αρχίζουμε να ζητάμε από τα μικρά παιδιά να υπακούσουν κανόνες, να παραμείνουν συγκεντρωμένα σε διάφορα πλαίσια όπως αυτό του σχολείου, τότε αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε τα συμπτώματα της.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς μπορούμε, όμως, ήδη από το σπίτι

• να σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας,
• δίπλα στα συμπτώματα τους;
• «αγκαλιάσουμε» τις ανασφάλειές τους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 1- Βάζουμε κανόνες.

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, λόγω του παρορμητικού τους χαρακτήρα, της απροσεξίας και της εύκολης απόσπασής τους, μόνο μέσα από ένα περιβάλλον αρκετά δομημένο και αυστηρά προσδιορισμένο από όρια, μπορούν να «δαμάσουν» τα συμπτώματά τους. Σαν γονείς, μπορούμε, έτσι, να βρούμε διάφορους τρόπους για να εφαρμόσουμε κανόνες στο σπίτι. Αφού τους συζητήσουμε μαζί με τα παιδιά, μπορούμε να καθίσουμε όλοι μαζί και να τους ζωγραφίσουμε σε ένα μεγάλο χαρτόνι που θα τοποθετηθεί σε ένα κοινόχρηστο μέρος του σπιτιού.

   2- Είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις συνέπειες.

Λόγω της φύσης της ΔΕΠ-Υ, είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά είναι πολύ δύσκολο να καταφέρουν να διαχειριστούν τα συμπτώματά τους. Σκοπός μας είναι να τους εξηγούμε σε κάθε περίπτωση τα λάθη τους, δείχνοντας κατανόηση και ενσυναίσθηση στις ανησυχίες τους. Ποτέ δεν τους απευθυνόμαστε με υψηλό τόνο φωνής και με διάθεση επιβολής. Οι συνέπειες πρέπει να υπάρχουν ώστε να διατηρήσουν το πλαίσιο των ορίων που έχουμε θεσπίσει. Οφείλουν πάντα να είναι κατάλληλες για την ηλικία των παιδιών και η αυστηρότητά τους να είναι προσαρμοσμένη.

   3- Ενθαρρύνουμε και επιβραβεύουμε τα παιδιά μας.

Η πιο σημαντική συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά με ΔΕΠ-Υ είναι να μην σταματούν να τα ενθαρρύνουν και να τα επιβραβεύουν. Αν δεν ξέρουν τον τρόπο, ας ενημερωθούν από τον Ειδικό. Οφείλουμε να καταλάβουμε ότι τα παιδιά αυτά έχουν μπροστά τους ένα πολύ απαιτητικό αγώνα με τον εαυτό τους. Μας χρειάζονται ως σύμμαχους τους για να αναδειχθούν νικητές. Όταν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα οικογενειακό πλαίσιο υγιές, που αποδέχεται τις αδυναμίες των παιδιών και τις αγκαλιάζει, τα βοηθάμε να αντιληφθούν και ότι αξίζουν και ότι δεν είναι «έρμαια» της διαταραχής τους.

Ελευθερία Δημητροπούλου