Η Αναβολή ως χαρακτηριστικό ΔΕΠ-Υ

Γράφει η Μαριάννα Λαγουμίδη,

«Δεν έχω χρόνο» όποτε χρειάζεται να ασχοληθώ με ανιαρή ή μη δημιουργική δουλειά.

«Αναβάλλω λέγοντας «σε λίγη ώρα» όποτε μου δίνουν εντολές πολλές, μπερδεμένες μεταξύ τους.»

«Και είμαι συνέχεια απασχολημένη με το παιδί μου που ποτέ δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη μελέτη του για την επόμενη μέρα.»

Στο πρώτο παράδειγμα που προηγήθηκε, ο ενήλικας δεν έχει διάθεση να ασχοληθεί με ό,τι του αναθέτουν γιατί επιθυμεί κάτι διαφορετικό και δεν συμβιβάζεται.

Στη δεύτερη περίπτωση, αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη της ΔΕΠ-Υ σε καθορισμένες, οριοθετημένες και  λίγες εντολές που θα πραγματοποιηθούν άμεσα.

Και στο τέλος, έχουμε το παιδί των γονιών με ΔΕΠ-Υ, το οποίο κληρονόμησε αυτή τη διαταραχή και μη έχοντας οργανωθεί στοχευμένα, είναι συνέχεια απασχολημένο με κάτι, χωρίς πρόγραμμα, πλημμυρισμένο από άγχος  προκειμένου να καταφέρει να ολοκληρώσει την εργασία του.

Αυτά τα είδη της αναβλητικότητας αξιολογούν μεν ως προτεραιότητα τη σημαντικότητα του στόχου-εργασίας αλλά δεν φτάνουν στο αποτέλεσμα εργασίας λόγω λανθασμένης διαχείρισης χρόνου και άρνησης ενασχόλησης με όχι τόσο ενδιαφέρουσα δραστηριότητα. ΟΜΩΣ έτσι, η αναβολή οδηγεί στην έλλειψη παραγωγικότητας, στον υποβιβασμό της ατομικής προβολής και στη μείωση της αυτοπεποίθησης.

Και όχι μόνο. Η αναβλητικότητα είναι εξαντλητική – αλλά μπορεί να μας διδάξει πολλά χρήσιμα μαθήματα για να αυξήσουμε την έναρξη και την παρακολούθηση των εργασιών. Τα διδάγματα που αντλήθηκαν από την ανάλυση της αναβλητικότητάς μας υποδεικνύουν τον δρόμο για μια βάση στρατηγικών γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας. Η εφαρμογή διαφόρων δεξιοτήτων αντιμετώπισης μας βοηθούν να μετατρέψουμε τις προθέσεις μας σε πράξεις.

Στόχος της ενημέρωσης και της παρέμβασης στην ΑΝΑΒΟΛΗ λόγω ΔΕΠ-Υ στη Ρόδο είναι η στρατηγική απόκτησης δεξιοτήτων για  σταδιακή παραμονή στο στόχο !

Υπάρχει τρόπος λιγότερων δυσκολιών ευτυχώς!