ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Κείμενο: Άννα Ματθαίου

Επιστημονική επιμέλεια: Μαριάννα Λαγουμίδη

Ίσως είστε κι εσείς από τους γονείς που αναρρωτιούνται ποιο είναι το σωστό άθλημα για το δικό τους παιδί με ΔΕΠ-Υ

Ο αθλητισμός είναι ιδιαίτερα ωφέλιμος στα χαρισματικά παιδιά μας για την ανάπτυξη δεξιοτήτων συμπεριφοράς. Πολλοί γονείς όμως προβληματίζονται για το είδος του αθλήματος που πρέπει ν ασχοληθεί το παιδί τους κι αυτό γιατί τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ συχνά δεν θέλουν ν’ ακούν το θεωρητικό κομμάτι αλλά να μπαίνουν κατευθείαν στο παιχνίδι.

Η αλήθεια είναι πως το κάθε παιδί επιλέγει το άθλημα που του αρέσει – πολλές φορές μάλιστα επηρεάζεται  κι από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Μόλις σας αποκάλυψα τον πρώτο κανόνα επιλογής που είναι το άθλημα που επιλέγουν οι φίλοι!

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, μας λένε οι ειδικοί, είναι συναισθηματικά τρία χρόνια πίσω από τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Εάν λοιπόν σκέφτεστε ένα ομαδικό παιχνίδι για το δικό σας παιδί μην είστε τόσο σίγουροι ότι η παρορμητικότητα κι η αδυναμία συγκέντρωσης θα βοηθήσουν. Τα ομαδικά παιχνίδια λόγω της στρατηγικής τους είναι δυσκολοτερα για ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ.

– Μα εγώ θέλω απλά να παίξω με τη μπάλα! έλεγε ο Νίκος 11 ετών στον πατέρα του που τον έγραψε σε μία ομάδα ποδοσφαίρου όταν ο προπονητής έκανε παράπονα ότι κρατάει πολλή ώρα την μπάλα στα πόδια του και δεν πειθαρχεί στους κανόνες του παιχνιδιού. Η θέση που τον είχε βάλει ο προπονητής ήταν τερματοφύλακας! Ο πατέρας  δεν είχε ενημερώσει τον προπονητή για την δυσκολία του παιδιού του – όταν το έκανε,  μόνο τότε εκείνος ασχολήθηκε με το παιδί σε ατομικό επίπεδο. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο  ικανοποιητικό που ο μικρός Νίκος έμαθε να ελέγχει τον εαυτό του στο παιχνίδι και να υπολογίζει συνολικά την ομάδα του. Ο Νίκος δεν έγινε ποτέ μεγάλος ποδοσφαιριστής, έμαθε όμως να περιορίζει σημαντικά την παρορμητικότητά του.

Οι ειδικοί  ψυχολόγοι και παιδαγωγοί υποστηρίζουν ότι τ’ ατομικά αθλήματα είναι αποτελεσματικότερα για τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ κι αυτό γιατί την ατομική προσοχή του προπονητή τους χωρίς παρεμβάσεις άλλων, κι έτσι αποκτούν μεγαλύτερη πειθαρχία στο σώμα τους. Καταλαβαίνουμε ότι το συναισθηματικό κομμάτι είναι ίσως το σπουδαιότερο κομμάτι δυσκολίας της επιλογής αθλήματος. Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο εκγύμναση σώματος αλλά και ψυχής.

Ένα χαρούμενο παιδί θα γίνει ένας ευτυχισμένος ενήλικας. Το παιδί ξέρει τι του αρέσει,  εμπιστευτείτε το και στηρίξτε το! Έτσι κι αλλιώς αυτό που θέλουν τα παιδιά μας είναι να είναι πρωταθλητές στην καρδιά μας!

Μαζί για το παιδί με ΔΕΠ-Υ

Για το i- paidi

Άννα. Ματθαίου