«Γιατί το παιδί μου δεν μπορεί να κάνει φίλους;»

Γράφει η Ελευθερία Δημητροπούλου, εθελόντρια
Επιστημονική επιμέλεια από τη Μαριάννα Λαγουμίδη

Ένα αίτημα που φέρνουν πολύ συχνά οι γονείς στο i-paidi.gr είναι γιατί τα παιδιά τους με ΔΕΠ-Υ δυσκολεύονται να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν φιλίες. Πολλές φορές μας ομολογούν ότι στο σπίτι κυριαρχεί μια μεγάλη απογοήτευση από τα δεπάκια, όταν πολλοί συνομίληκοι είτε τους αγνοούν είτε τους «κατηγορούν» για την παρορμητική τους συμπεριφορά.

Γιατί τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα δυσκολεύονται τελικά στην σύναψη φιλικών δεσμών;

• Τα συμπτώματα των παιδιών με ΔΕΠ-Υ, και κυρίως η παρορμητικότητα και η έλλειψη προσοχής, τα καθιστούν «διαφορετικά» από τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα δεπάκια δεν μπορούν να παραμείνουν συγκεντρωμένα στα πλαίσια του μαθήματος. Έτσι «πολώνουν» τα βλέμματα των συμμαθητών τους που τα θεωρούν «ταραξίες». Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις αυστηρές νουθετήσεις των δασκάλων, «στοχοποιεί» τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, τα οποία αποτελούν τα «μαύρα πρόβατα» της τάξης.
• Το διάλλειμα, επίσης, αποτελεί τον πρώτο παράγοντα κοινωνικοποίησης για όλα τα παιδιά. Όταν τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα χαλάνε τα παιχνίδια, δρουν απρόσεκτα και δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες τους, απευθείας τίθενται «στο περιθώριο» για τους συμμαθητές τους.

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι τα δεπάκια δεν μπορούν από μόνα τους να εξηγήσουν και να διαχειριστούν την προέλευση και την ύπαρξη των συμπτωμάτων τους. Κατ’ επέκταση, δεν μπορούν να απολογηθούν στους φίλους τους για τις συμπεριφορές τους. Ως αποτέλεσμα, νιώθουν μειονεκτικά, απομονώνονται και καταδικάζουν τον εαυτό τους για όσα περνούν.

Γονείς, εκπαιδευτικοί, συμμαθητές, όλοι μαζί μπορούμε να «εντάξουμε» τις ιδιαιτερότητες των παιδιών με ΔΕΠ-Υ στην καθημερινότητά μας. Όταν όλοι μαζί «αγκαλιάσουμε» την μοναδικότητα και αντί των δυσκολιών δώσουμε σημασία στη δημιουργικότητά τους, ο κόσμος αυτόματα αλλάζει για εκείνα. Νιώθουν ότι αξίζουν και μπορούν να αντιμετωπίσουν ό,τι και αν τους συμβαίνει. Ας συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, την καίρια σημασία της ενημέρωσης, τόσο για την οικογένεια όσο και για τους εκπαιδευτικούς. Τελικά, κι αν έχουμε απορίες, ας ρωτήσουμε έναν Ειδικό. Όταν μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συμπτώματα τους, τόσο σε επίπεδο σπιτιού, όσο και σχολείου, επέρχεται η ψυχική ισορροπία που χρειάζονται για να ναι ευτυχισμένα.

Μπορείτε και εσείς να αποστείλετε τα αιτήματά σας στο i-paidi.gr και η επιστημονική μας οικογένεια θα αναλάβει να τα απαντήσει. Σκοπός μας, να είμαστε παρών όπου υπάρχει ανάγκη. Είμαστε δίπλα σε κάθε παιδί που στερέιται το χαμόγελο!