Ελλειμματική Προσοχή και ΔΕΠ-Υ

Γράφει η εθελόντρια Ελευθερία Δημοπούλου

Επιστημονική Επιμέλεια από την

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητα, ΔΕΠ-Υ, είναι η συχνότερη (9-12%) νευροαναπτυξιακή διαταραχή σε παιδιά με φυσιολογικό Δείκτη Νοημοσύνης. Στους ενήλικες το ποσοστό φτάνει στο 5%, συνήθως αδιάγνωστοι.  Τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά με δεκάδες άλλα συνοδά. Το πρώτο είναι η ελλειμματική προσοχή. Τι σημαίνει αυτό;

Το άτομο, παιδί και ενήλικας με ΔΕΠ-Υ, αν και χαρισματικό, δραστήριο και δημιουργικό, δεν μπορεί να παρακολουθήσει μια δραστηριότητα μέχρι το τέλος ούτε ακούει όλη την εντολή ούτε προσέχει τις λεπτομέρειες. Δεν μπορεί να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα που του έχει ανατεθεί (πχ ολοκλήρωση παζλ, συμμετοχή σε άθλημα) αλλά έχει εξίσου μεγάλη δυσκολία στο να διατηρήσει την προσοχή του σε νοητικές δραστηριότητες (πχ αντιγραφή, προετοιμασία  εργασιών κλπ). Αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα στην οργάνωση της καθημερινότητάς του, και χάνει την αίσθηση του χρόνου και δεν μπορεί να τηρήσει προθεσμίες. Δεν μπορεί έτσι να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει. Το μικρό δεπάκι, επίσης, χάνει την προσοχή του από διάφορα ερεθίσματα και χάνει και τα ίδια του προσωπικά  αντικείμενα (πχ μολύβια, παιχνίδια, φυλλάδια εργασιών κλπ).

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση;

1. Παροχή οπτικών κυρίως ερεθισμάτων: Το μικρό δεπάκι μπορεί πιο εύκολα να διατηρήσει την προσοχή του μπροστά σε οπτικό υλικό. Προτιμάμε να προβάλουμε σε εικόνες και βίντεο ό,τι θέλουμε να του εξηγήσουμε ή, ακόμη καλύτερα, να δει με φυσική εικόνα, μπροστά του, ό,τι συζητάμε.
2. Προσπαθούμε οι δραστηριότητές τους να αυξάνουν την εξαρτημένη προσοχή τους: Όταν τα δεπάκια ή ο ενήλικας με ΔΕΠ-Υ, καλούνται να ακολουθήσουν μια δραστηριότητα η οποία έχει σχεδιαστεί πρωτότυπα, πρέπει να τους προκαλεί το ενδιαφέρον, με ανατροφοδότηση, να βρίσκονται σε εγρήγορση και να λαμβάνουν την άμεση εποπτεία από έναν ενήλικα.
3. Φυσική Δραστηριότητα: Η φυσική δραστηριότητα και η επαφή με τη φύση διεγείρουν τον εγκέφαλο με ΔΕΠ-Υ και προκαλούν μεγαλύτερα ποσοστά συγκέντρωσης και διατήρησης της της προσοχής.
4. Ενίσχυση των δεξιοτήτων των γονέων: Ο περιορισμός του άγχους των γονέων, η ενίσχυση της θετική συμπεριφοράς τους απέναντι στα παιδιά, η υιοθέτηση στρατηγικών αποτελεσματικής επικοινωνίας και οι στρατηγικές περιορισμού των ανάρμοστων συμπεριφορών αποτελούν προστατευτικούς παράγοντες στην ψυχική υγεία των ίδιων των παιδιών.

 

Βιβλιογραφία:

Αναπτυξιακή Ψυχοπαθολογία, 2021, Linda Wilmshurt, Εκδ. Gutenberg

Ζώντας με τη Διάσπαση, 2003, Δρ Edward M. Hallowell, Εκδ.ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΕ