Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
Γράφει η Ελευθερία Δημητροπούλου
Επιστημονική επιμέλεια Μαριάννα Λαγουμίδη
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα παιδιά με λίγες αμοιβαίες φιλίες έχουν περισσότερες πιθανότητες για κακή προσαρμογή στο σχολείο και περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα. Όσον αφορά τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητα, το 50% αυτών, παρουσιάζεται να δυσκολεύεται να συνάψει υγιείς κοινωνικές σχέσεις. Το γεγονός αυτό οφείλεται τόσο στα ελλείμματά τους στις κοινωνικές δεξιότητες όσο και στην ανωριμότητα στην συμπεριφορά και στα συναισθήματά τους.
Πώς η φιλία καταλήγει σε bullying;
Δυστυχώς, όλη αυτή η αδυναμία των παιδιών με ΔΕΠ-Υ να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των συνομηλίκων τους, καταλήγει πολλές φορές σε αποκλεισμό και θυματοποίηση ακόμα και από όσους θεωρούσαν φίλους τους. Συχνά, τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής αποκαλούνται με διάφορα παρατσούκλια από τα υπόλοιπα παιδιά, είναι αποδέκτες αγενών σχολίων και σε πολλές περιπτώσεις θεωρούνται παράξενα και διαφορετικά από την υπόλοιπη τάξη.
Πόσο δύσκολη είναι η διατήρηση μιας φιλίας ;
Η πλειοψηφία των παιδιών με ΔΕΠ-Υ όχι μόνο αποθαρρύνονται όταν βλέπουν ότι δεν μπορούν να είναι εύκολα αποδεκτοί από τους συνομήλικους τους αλλά δυσκολεύονται στο να διατηρήσουν και όσες θετικές φιλικές σχέσεις διαθέτουν. Καθώς είναι απρόσεκτοι και παρορμητικοί δεν μπορούν να διαχειριστούν τις καταστάσεις και αντιδρούν υπερβολικά. Έτσι, βρίσκουν καταφύγιο στην μοναξιά τους, καθώς για να απαλλαχτούν από αυτή την έντονη συναισθηματική δυσφορία, επιλέγουν να μείνουν χωρίς φίλους.
Ποιοι τελικά είναι οι καλύτεροι φίλοι των παιδιών με ΔΕΠ-Υ;
Οι φίλοι με τους οποίους τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας βρίσκουν αποδοχή και συνάπτουν σχέσεις, είναι όσους τους «μοιάζουν». Πιο συγκεκριμένα, παιδιά που είναι χρόνια στο ίδιο σχολικό περιβάλλον με εκείνα, βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο ωριμότητας, καθώς και παιδιά με τα οποία μπορούν να βρίσκονται εκτός σχολείου σε κοινές δραστηριότητες, όπως αθλήματα.
Είναι καιρός να αντιληφθούμε όλοι πως μόνο αν υπάρξει μια συλλογική προσπάθεια, τόσο από τους γονείς των παιδιών που οφείλουν να τα ακούν και να τα στηρίζουν, όσο και από τους ίδιους τους δασκάλους και το σχολικό περιβάλλον, θα υπάρξει αλλαγή στη ζωή των παιδιών με ΔΕΠ-Υ. Με στήριγμα την αγάπη, τη γνώση και την αποδοχή από τους ενήλικες, τα δεπάκια μπορούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που τα βασανίζουν και να νιώσουν πραγματικά ευτυχισμένα.
Αναφορές
Wiener, C. M. (2020). Finding True Friendships: The Friendship Experiences of Adolescents With Attention-Deficit/ Hyperactivity Disorder. Canadian Journal of School Psychology.
